Συντριπτικά πλήγματα από το Μαξίμου στην Κουμουνδούρου με την αξιοποίηση των «σκοτεινών πτυχών» της διακυβέρνησής της, ενώ στο κάδρο μπαίνει πλέον και ο Τσίπρας, που η Ν.Δ. θεωρεί «αχίλλειο πτέρνα»
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Την Πρωτοχρονιά του 1995, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωνε, χάριν της «πολιτικής ομαλότητας», την αναστολή των ποινικών διώξεων για το μεγάλο σκάνδαλο εκείνης της εποχής με τις υποκλοπές. Ήδη είχαν παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο, μέσα στην προηγούμενη χρονιά, με ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ο θανάσιμος πολιτικός του αντίπαλος Κων. Μητσοτάκης, που δεν ήταν πια πρωθυπουργός, η Ντ. Μπακογιάννη και άλλα πρόσωπα για τις παρακολουθήσεις πολιτικών, εκδοτών και δημοσιογράφων, με βάση τις καταγγελίες και αποκαλύψεις από τον γνωστό και ως «εθνικό κοριό», υπάλληλο του ΟΤΕ Χρ. Μαυρίκη.
Αυτή η πρωτοβουλία, που έκλεισε τότε έναν μακρύ κύκλο σκανδαλολογίας μετά τα γεγονότα του 1989, ανασύρθηκε στη μνήμη αρκετές φορές το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τις πρόσφατες υποθέσεις σκανδάλων. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι πιο παθιασμένοι αρνητές του παραδείγματος αυτού σήμερα βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ, έχοντας υπάρξει κατά το παρελθόν υμνητές και ακόλουθοι του Ανδρ. Παπανδρέου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, υπουργός Τύπου και θαμών της Εκάλης εκείνη την περίοδο, ο οποίος μόλις προχθές είπε το μάλλον ακατάληπτο ότι «άλλο αυτό (που έκανε ο Παπανδρέου) και άλλο να ξέρει ο λαός τι έγινε…».
Σήμερα αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο κ. Βενιζέλος μαζί με τον κ. Σαμαρά είναι αυτοί που κινούν τα νήματα και πιέζουν τις καταστάσεις στο όνομα της «δικαίωσής» τους αλλά και του πάθους τους να επικαθορίζουν τις εξελίξεις. Η διαφορά επίσης είναι ότι το 1994-95 ο Παπανδρέου, αν και βιολογικά εξασθενημένος, διατηρούσε ακόμη τον απόλυτο έλεγχο της παράταξής του και δεν αντιμετώπιζε τέτοιου είδους αμφισβητήσεις. Αντιθέτως τώρα στη Ν.Δ. η πλευρά Σαμαρά, έχοντας ερείσματα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και το κόμμα, λειτουργεί ως εν δυνάμει αποσταθεροποιητικός παράγων, επιβάλλοντας σε αυτά τα θέματα τις επιλογές της. Μάλιστα, πέραν τούτου, ο κ. Σαμαράς κάνει ανά τακτά διαστήματα επίδειξη δυνάμεως, καθορίζοντας την ατζέντα και «υποδεικνύοντας» τις κινήσεις στον Κ. Μητσοτάκη, για τον οποίο άλλωστε δεν παύει να λέει ότι χάρη στη δική του στήριξη βρίσκεται στην πρωθυπουργία.
Το θέμα είναι ότι από ένα σημείο και μετά αυτή η στρατηγική υιοθετήθηκε και σε κεντρικό επίπεδο από την ηγεσία της Ν.Δ. Οσο μάλιστα τα προβλήματα διογκώνονται στα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά μέτωπα, τόσο η διέξοδος της σκανδαλολογίας θεωρείται από το κυβερνητικό επιτελείο λυτρωτική. Κι αν στην υπόθεση της Novartis δίνεται μάχη εντυπώσεων για να εξισορροπηθεί το πραγματικό σκάνδαλο της περιόδου 2006-2015 με τα περί «σκευωρίας», οι άλλες υποθέσεις προκαλούν ευκολότερα και μεγαλύτερα πλήγματα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά το θέμα Καλογρίτσα, μάλιστα, οι αποκαλύψεις για την τραγωδία στο Μάτι φαίνεται ότι έχουν επιφέρει τουλάχιστον από επικοινωνιακής πλευράς συντριπτικό κάταγμα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Μετά τον Νίκο Παππά, στο στόχαστρο βρέθηκε μια έτερη στενή συνεργάτιδα του κ. Τσίπρα, η Ολγα Γεροβασίλη, η οποία σήμερα είναι γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Το σοβαρότερο όμως είναι ότι η ιστορία των πυρκαγιών επαναφέρει με τον πιο δραματικό τρόπο στο κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον κ. Τσίπρα.
Αν η τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη εγκαλείται ότι διαβίβαζε εντολές συγκάλυψης προς τον πραγματογνώμονα, η νύχτα της 23ης Ιουλίου 2018 στοιχειώνει απευθείας τον πρώην πρωθυπουργό, καθώς δεν έχει μείνει πλέον καμία αμφιβολία ότι η περίφημη εκείνη σύσκεψη στο Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας, με τη συμμετοχή κορυφαίων υπουργών, όπως και του μετέπειτα προαχθέντος σε αρχηγό της Πυροσβεστικής Β. Ματθαιόπουλου, ήταν κανονικό θέατρο μπροστά στις κάμερες. Ενώ υπήρχαν από νωρίς νεκροί, όλοι προσποιούνταν τους ανήξερους και τους αισιόδοξους ότι η πυρκαγιά -που άφησε τελικά πίσω της περισσότερα από 102 ανθρώπινα θύματα- ήταν σε ύφεση…
Στην Κουμουνδούρου μπορεί να αποτελεί ταμπού κάθε συζήτηση γύρω από την ηγεσία Τσίπρα, αλλά η κυβερνητική ηγεσία τον θεωρεί και τον αντιμετωπίζει πλέον ως «αχίλλειο πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμηση αυτή σε μεγάλο βαθμό επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπικές τάσεις που δείχνουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, έναν χρόνο μετά τις εκλογές και παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει, δεν μπορεί να ανακάμψει, ενώ ο κ. Τσίπρας δεν ανακτά αξιοπιστία. Η απώλεια του «ηθικού πλεονεκτήματος» επιδρά μάλιστα εξίσου καταλυτικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Για τη Ν.Δ., ο βομβαρδισμός του ΣΥΡΙΖΑ με υποθέσεις σκανδάλων του κυβερνητικού παρελθόντος του είναι μια συνταγή που -μέσα σε συνθήκες πολύ δύσκολες για την ίδια- της εξασφαλίζει την αδρανοποίηση του αντιπάλου. Αυτό φάνηκε και από την ομιλία του κ. Τσίπρα την Τετάρτη στη Βουλή, όπου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθεί να «παζαρέψει» τη συναίνεση στα εθνικά θέματα με την εγκατάλειψη της σκανδαλολογίας.
Όπως έδειξε πάντως και η συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη, την επομένη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από το να συμπράξει στο εθνικό μέτωπο απέναντι στην Τουρκία, ενώ οι διαμαρτυρίες του κ. Τσίπρα για τις παραπομπές και τα ειδικά δικαστήρια δεν αναμένεται να επηρεάσουν την κυβερνητική στρατηγική. Αντιθέτως, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί η εκτίμηση ότι η σκανδαλολογία μπορεί ακόμη και να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ, απελευθερώνοντας, σε βάθος χρόνου, ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό του. Αυτή άλλωστε είναι και μία από τις παραμέτρους με βάση τις οποίες ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε να μη βιαστεί να προσφύγει σε πρόωρες κάλπες. Η λήξη του εκλογικού συναγερμού σήμανε και τυπικά μάλιστα, ύστερα από όσα φέρεται ότι διαβεβαίωσε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς.
Επιχείρηση «ομηρία» από τη ΝΔ με εξεταστικές για τον ΣΥΡΙΖΑ
Στη δίνη του κυκλώνα βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις κατά ριπάς αποκαλύψεις των τελευταίων εβδομάδων, που μετατρέπουν αναπόφευκτα σε φάρσα το περιβόητο και πολυδιαφημισμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.
Η Κουμουνδούρου, που τώρα εμφανίζεται δήθεν εμβρόντητη, αλλά επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε απολύτως κανέναν ενδοιασμό, επιμένει να μην απαντά επί της ουσίας όσον αφορά πολλές και καυτές υποθέσεις, όπως το Μάτι, το ηχητικό Μιωνή και οι καταγγελίες Καλογρίτσα, αλλά να «στρίβει διά του αρραβώνος», στρέφοντας τα βέλη στην κυβέρνηση, αντί να κάνει αυτοκριτική, κατηγορώντας την ότι εξαιτίας της νέας οικονομικής κρίσης και των εθνικών ζητημάτων καταφεύγει στη στρατηγική του αντιπερισπασμού, της πόλωσης, της τυμβωρυχίας και του διχασμού. Είναι πασιφανές ότι στο Μαξίμου τρίβουν τα χέρια τους για τη δυσμενή θέση στην οποία έχει περιέλθει ο πολιτικός τους αντίπαλος, σπεύδοντας να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, συγκροτώντας νέες επιτροπές στη Βουλή, ωστόσο αυτό δεν καθιστά λιγότερο υπόλογο τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε βεβαίως του δίνει το δικαίωμα να κουνά και το δάχτυλο αντί να απολογείται. Με όλα τα μέτωπα για την αξιωματική αντιπολίτευση να είναι ανοιχτά, οι σκέψεις της κυβέρνησης για εξεταστική -ή ακόμη και εξεταστικές δίνουν- και παίρνουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το επικρατέστερο σενάριο -αυτή τη στιγμή και με βάση τα έως τώρα δεδομένα- είναι να μη στηθεί βιομηχανία εξεταστικών, με ταυτόχρονες επιτροπές να συνεδριάζουν στη Βουλή, αλλά να συγκροτηθεί μία εξεταστική επί των πραγμάτων επιτροπή για τις ευθύνες της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, στην οποία θα συζητηθούν και μια σειρά από άλλες υποθέσεις, όπως η συνομιλία Παππά – Μιωνή, το λεγόμενο «παρακράτος» και ό,τι άλλο πιθανόν προκύψει.
Υπενθυμίζεται ότι ανοιχτή παραμένει και η υπόθεση Πετσίτη, στην οποία η Ν.Δ. είχε επενδύσει πολλά, ειδικά κατά το παρελθόν. Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας άφησε… ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο η κυβερνητική πλειοψηφία να καταθέσει στη Βουλή αίτημα για εξεταστική επιτροπή αναφορικά με την υπόθεση που συντάραξε πριν από δύο χρόνια όλη την Ελλάδα.
«Όλα τα στοιχεία παραπέμπουν, πέρα από το έγκλημα της 23ης Ιουλίου, και σε έγκλημα συγκάλυψης. Και για τα δύο αυτά εγκλήματα υπάρχουν τεράστιες ηθικές, πολιτικές και ποινικές ευθύνες» ανέφερε ο κ. Πέτσας, φανερώνοντας τις κυβερνητικές προθέσεις.
Άπαντες, ωστόσο, συμφωνούν ότι μια ενδεχόμενη εξεταστική δεν θα περιοριστεί στη φονική πυρκαγιά, αλλά η βεντάλια θα ανοίξει. Άλλωστε, το αυτό έπραξε η κυβέρνηση και στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και τη δήθεν παρέμβασή του στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση Novartis, με την επιτροπή να μετατρέπεται τελικώς σε πλυντήριο λογής λογής σκανδάλων. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι εκκρεμεί η υπόθεση του ηχητικού Μιωνή, με τον εισαγγελέα να συνεχίζει την έρευνα, αφενός, για τη γνησιότητα του υλικού και, αφετέρου, για τις πιθανές αξιόποινες πράξεις που προκύπτουν.
Εάν ο εισαγγελέας σχηματίσει δικογραφία για την υπόθεση, αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος περί ποινικής ευθύνης υπουργών, θα διαβιβαστεί αμελλητί στη Βουλή, δημιουργώντας έτσι μια επιπλέον αφορμή για σύσταση εξεταστικής για το «παρακράτος» που, σύμφωνα με την κυβερνώσα παράταξη, είχε στήσει ο Νίκος Παππάς και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως, πρόταση για συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής έχει ήδη υποβληθεί από την αντιπολίτευση και αφορά συγκεκριμένα τις ενδεχόμενες πολιτικές ευθύνες αναφορικά με την πυρκαγιά στο Μάτι.
Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, εκμεταλλευόμενη την αναθεωρημένη διάταξη του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία η Βουλή μπορεί να συνιστά δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο εξεταστικές επιτροπές, εφόσον η σχετική πρόταση δέκα τουλάχιστον βουλευτών υπερψηφιστεί από τουλάχιστον 120 βουλευτές, κατέθεσε τη σχετική πρόταση την προηγούμενη εβδομάδα. Ωστόσο η κυβέρνηση δεν δείχνει και ιδιαίτερο ζήλο για τη συζήτηση αυτής της πρότασης στην Ολομέλεια ούτε και για την υπερψήφισή της, και αναμένεται στις αρχές του φθινοπώρου, να καταθέσει δική της πρόταση για σύσταση εξεταστικής.
Κανείς φυσικά δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να συγκροτηθεί μια νέα προανακριτική με ρόλο και αρμοδιότητες εισαγγελέα, ωστόσο όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι θα επιλεχθεί η εξεταστική, η οποία και συνεδριάζει δημόσια και δύναται να τραβήξει επί μακρόν, ακόμη και χρόνια, ενώ δεν περιορίζεται ιδιαίτερα ως προς τις υποθέσεις που θα ερευνήσει. Άλλωστε, οι προανακριτικές επιτροπές συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών και δεν δημιουργούν -εν αντιθέσει με τις ανοιχτές εξεταστικές- τις ιδανικές συνθήκες για θέαμα, τηλεοπτικό και μη.
Μ.Η.Τ. 232120