Η απαξίωση της πολιτικής

Η Πολιτεία από μόνη της δεν έχει νου ούτε ήθος. Χρησιμοποιεί τον νου και το ήθος των ανθρώπων που τη δημιουργούν, την ορίζουν και τη διατηρούν εν ζωή.
Ικανοί, ηθικοί και καταρτισμένοι συμπολίτες μας δεν ασχολούνται με τα κοινά, επειδή θεωρούν ότι δεν «χωρούν» εκεί όπου πλεονάζουν η ανικανότητα, η ανηθικότητα και η αδαημοσύνη. Είναι πρακτικά αδύνατον να αλλάξουν οι νοοτροπίες και οι μέθοδοι στη διοίκηση, στους θεσμούς, στο σύνολο της κρατικής μηχανής.

Βασικός παράγοντας επιτάχυνσης της παρακμής και επιδείνωσης της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, η απαξίωση της πολιτικής. Δεν είναι λίγοι οι εκλεγμένοι που κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε να επιβεβαιώνεται η κακή εντύπωση που έχουν οι πολίτες για τον δημόσιο βίο. Το πιο τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα είναι το σκάνδαλο όπου η ΕΥΠ υπέκλεψε συνομιλίες με πρώην υπουργό της Ν.Δ. που συνδιαλεγόταν με προαγωγό για να «ψωνίσει» ανήλικες για σεξουαλικά όργια.

Ένας από αυτούς που τοποθετήθηκαν για το ζήτημα είναι ο υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος χαρακτήρισε την αποκρουστική αθλιότητα του εμπλεκόμενου στο σκάνδαλο υπουργού «παρανομία στην ιδιωτική ζωή» και της απέδωσε ελαφρύτερη απαξία από εκείνη του «στησίματος» διεθνούς διαγωνισμού του Δημοσίου. Συγκεκριμένα, ο κ. Γεωργιάδης είπε σε τηλεοπτική συνέντευξή του:

«Αλλά η σύγκριση της προσωπικής και ατομικής συμπεριφοράς ενός υπουργού σε ιδιωτικά του θέματα, έστω και παράνομα, με το τι έκανε ένας εν ενεργεία υπουργός κατά την άσκηση των κυβερνητικών του καθηκόντων, προσπαθώντας να στήσει έναν δημόσιο διεθνή διαγωνισμό, έχει οποιαδήποτε σχέση; Αν κάποιος έκανε στην ιδιωτική του ζωή παράνομες πράξεις να τιμωρηθεί, αλλά στην ιδιωτική του ζωή τα έχει κάνει, όχι δημόσια».

Είναι θλιβερό για τους πολίτες να γίνονται κοινωνοί απόψεων που προσπαθούν -λόγω πρόδηλων μικροκομματικών σκοπιμοτήτων- να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να παρουσιάσουν το κατάμαυρο της παιδεραστίας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων σαν… γκρίζο.

Τα αδικαιολόγητα δεν μπορούν και δεν πρέπει να δικαιολογούνται. Εκείνοι που το πράττουν πρέπει να απομονώνονται.