Το 9χρονο κοριτσάκι που λιποθύμησε από την πείνα στη Ρόδο δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά μία από τις ψηλές κορυφές του παγόβουνου της κρίσης που ξαναφάνηκε στον ορίζοντα και απειλεί να μας στείλει ξανά σε μια νέα, βαθύτερη από την προηγούμενη, μνημονιακή άβυσσο. Τα αίτια αυτής της κρίσης είναι πολλά και όλα σχετίζονται με την κατωτέρα των περιστάσεων πολιτική τάξη της πατρίδας μας.
Ζούμε σε μια χώρα που λιποθυμούν από την πείνα παιδιά νομοταγών πολιτών, ενώ υπάρχουν αναρίθμητες μη κυβερνητικές οργανώσεις, επίσημες κι ανεπίσημες, αδρά χρηματοδοτούμενες από το εσωτερικό και το εξωτερικό, οι οποίες ασχολούνται με το αν είναι θρησκευτικώς… κατάλληλα τα συσσίτια που διανέμονται αφειδώς στους ισλαμιστές εποίκους, ενώ οι κρατικοί αξιωματούχοι κάνουν απανωτές δηλώσεις για τις παροχές, τα επιδόματα και τις ανέσεις που απολαμβάνουν όσοι αποφασίζουν να διαβούν παράνομα τα σύνορα της Ελλάδας.
Αντί οι εκλεγμένοι και οι κρατούντες να μιλούν για τις αρνητικές συνέπειες της παρανομίας, υπόσχονται… έπαθλα για όσους περιφρονούν τη νομιμότητα.
Δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για ισχυρή χώρα, ενωμένη κοινωνία, οικονομία με προοπτικές και σοβαρή πολιτική σκηνή εάν, εν έτει 2020, και έπειτα από δέκα και πλέον χρόνια εγκλεισμού του λαού μας στα μνημονιακά κάτεργα, υπάρχουν μικρά παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα. Τέτοιου είδους γεγονότα δεν αποτελούν απλά τρανταχτές αποδείξεις της αποτυχίας τής μέχρι τώρα ασκηθείσας πολιτικής, αλλά είναι και ευθείες προσβολές στην προσωπικότητα όλων μας.
Ουδείς πολιτισμένος άνθρωπος μπορεί να νιώθει υπερήφανος για τέτοιου είδους θλιβερά φαινόμενα. Δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορεί τόση ισχύς, τόσο χρήμα, τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια, ιδιωτικά κεφάλαια, να προβλέπονται τεράστιες κρατικές δαπάνες για μη σημαντικά θέματα και την ίδια στιγμή να επιδεικνύεται αδιαφορία για τους πεινασμένους και τους αστέγους.
Η αλληλεγγύη μεταξύ των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι άγραφος αλλά πανίσχυρος νόμος για το κράτος και τρόπος ζωής για τους πολίτες – κι αυτή η αλληλεγγύη να αποδεικνύεται με πράξεις.
Μ.Η.Τ. 232120