Ο χορός της τραγωδίας*

Η αμεριμνησία, η ατιμωρησία, ο δόλος και η ανοησία έχουν το καταφύγιό τους, το κρησφύγετό τους: το ελληνόφωνο κράτος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, αν και αμερικανογενημμένος και Αμερικανός πολίτης με τα όλα του, πρωταγωνίστησε σε κανονικότατη ελληνική τραγωδία. Εκείνη που «φιλοτέχνησε» ο ίδιος και στην οποία παίξαμε όλοι τον ρόλο μας, θέλοντας και μη, πληρώνοντας ταυτόχρονα και το πιο ακριβό εισιτήριο – σε παγκόσμιο επίπεδο. Θεατές και κομπάρσοι, παραγωγοί και χορηγοί συνάμα σε τραγωδία με χαρακτηριστικά αιματοβαμμένου θρίλερ. Πάνω από 340 δισ. χρέωσε το γκισέ για να μπούμε εκεί όπου ήδη βρισκόμασταν και απ’ όπου δύσκολα θα φύγουμε! Ο ΓΑΠ, γνωστότερος και παλαιότερα με το όνομα Τζέφρι, είχε κι άλλη παραξενιά στον βίο του. Πρωταγωνιστής σε τραγωδία δίχως να είναι τραγικός ήρωας!

Ο τραγικός ήρωας στα έργα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη πάντοτε πάσχει. Ματώνει κι υποφέρει σωματικά ή ψυχολογικά, ή και τα δυο μαζί. Παθαίνει τα μύρια όσα λόγω της ανίκητης ροπής της μοίρας, εξαιτίας της άγνοιάς του, της αλαζονείας του ή της σύγκρουσής του με ανίκητες δυνάμεις. Ο Παπανδρέου έκανε τα μύρια όσα και δεν έπαθε τίποτα!

Φίδια

Ατσαλάκωτος τουρίστας και χαρωπός κομματάρχης περιφέρεται ανά την επικράτεια, λέει φίδια, σαύρες και βατράχια, τοποθετείται όποτε του φανεί επί παντός επιστητού, καλοτρώει στις ταβέρνες και στα καπηλειά και μερικοί τον παίρνουν και στα σοβαρά. Κολυμπάει, κάνει κανό, γυμνάζεται και προσέχει τη διατροφή του ταλαιπωρώντας με το άχθος του το έδαφος μιας χώρας με πεινασμένους και αστέγους.

Ούτε η συμφορά του Οιδίποδα τον χτύπησε, ούτε του Αγαμέμνονα την τύχη είχε, ούτε του Αίαντα την ευθιξία επέδειξε. Οσα έχει η γραμματεία μας καταγεγραμμένα φαντάζουν πταίσματα μπροστά σε ό,τι διέπραξε. Κι είναι το άγος το ίδιο της Ελλάδας αυτός αυτοπροσώπως – και μερικοί άλλοι ακόμα, που καμώνονται τους σπουδαίους.
Κι εσύ μια κοιτάς τις φωτογραφίες μ’ εκείνον να χορεύει και την άλλη στρέφεις το βλέμμα στον ουρανό (ολίγον και στη χθόνα) κι αναρωτιέσαι. Πότε επιτέλους;

* Η φωτό ελήφθη το Πάσχα του 2007, στις 9 Απριλίου, στη Σχολή Μηχανικού, στο Λουτράκι.

Παναγιώτης Λιάκος