Το Φέσι βαλς των Αθηνών

Τι επαγγέλλεται κάποιος που πετάει γάτες στον αέρα, ζωγραφίζει με το αίμα και τα άλλα… υγρά του, κι έχει κόλλημα με τα σκαθάρια;

Στην εισαγωγική ερώτηση του κειμένου, περί του επαγγέλματος εκείνου που κάνει «παλαβάτα» (λέξη την οποία χρησιμοποιούν οι Λέσβιοι για τις «τρέλες»), οι περισσότεροι μπορεί να απαντήσετε αυθορμήτως: «Τίποτα!» Μπορεί να εργάζεται ευρισκόμενος εκτός νοσηλευτικού ιδρύματος κάποιος με τέτοια χούγια; Κι όμως, τέτοιους τύπους στην Ελλάδα τούς διορίζουν «καλλιτεχνικούς διευθυντές» στο Φεστιβάλ Αθηνών!

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» περιέγραψε σε άρθρο της τον βίο και την πολιτεία του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών. Είναι Βέλγος και ονομάζεται Γιαν Φαμπρ. Το να πληρώνεται το μηνιάτικό του από τους πενόμενους Ελληνες μια τέτοια περιπτωσάρα το αποφάσισε ο υπουργός που έχει δηλώσει ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, ο Μπαλτάς. Απ’ όλους τους Ελληνες που κατέχουν τα του ελληνικού πολιτισμού και απ’ όλους τους ξένους που θα μπορούσαν να εισφέρουν κάτι, ο Μπαλτάς διάλεξε αυτόν τον Βέλγο. Οπως έλεγε και ο Απόστολος Παύλος στην «Προς Εβραίους Επιστολή» (ζ΄ 26): «Τοιούτος ημίν έπρεπε αρχιερεύς».

Νεκροκεφαλή

Οποιος διάβασε το άρθρο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» που αναφερόταν στον Φαμπρ μπορεί εύκολα να μαντέψει τι πρόκειται να δούμε στους ιερούς χώρους του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου και του Ωδείου Ηρώδου Αττικού, όπου λαμβάνουν χώρα αρκετές εκδηλώσεις, παραστάσεις και λοιπές δραστηριότητες του Φεστιβάλ Αθηνών.

Φυσικά, για τους διορισμούς αυτού του είδους, που πρόκειται να επηρεάσουν την πορεία του ελληνικού πολιτισμού, δεν περνούν ποτέ επικίνδυνες ιδέες «δημοκρατικότητας» από τους νόες των κυβερνώντων. Δηλαδή, να βλέπαμε αναρτημένα στο διαδίκτυο τα βιογραφικά και τα εργογραφικά στοιχεία των υποψηφίων και να επιλέγαμε εμείς τον πιο αρμοστό για τη θέση. Αν είχε θεσμοθετηθεί αυτή η διαδικασία, πόσοι Ελληνες θα επέλεγαν κάποιον που έχει κάνει άγαλμα την Παναγία «με τη μορφή νεκροκεφαλής, ενώ ο Χριστός, τον οποίο κρατούσε στην αγκαλιά της, είχε την όψη του ίδιου του καλλιτέχνη» και του οποίου οι συνεργάτες «για τις ανάγκες μιας περφόρμανς στην Αμβέρσα, πέταξαν γάτες στον αέρα, με στόχο να σκάσουν στο έδαφος»; Ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο…

Παναγιώτης Λιάκος