Θεόδωρος Πάγκαλος Νο 2

Ο πρώην γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης θεωρεί ότι το 90% του λαού μας είναι λαμόγια. Εξόχως φιλολαϊκή άποψις…

Στην αρχή νομίζεις ότι πρόκειται για εθισμένη στη δημοσιότητα τηλεπερσόνα. Λίγο αργότερα θα καταλάβεις ότι είναι επικίνδυνος. Ονομάζεται Λέανδρος Ρακιντζής, είναι πρώην δικαστικός και επί 11 ολόκληρα χρόνια κυνηγούσε τη διαφθορά, η οποία, σύμφωνα με τη θεωρία του, είναι χειρότερη και πιο οδυνηρή για την πατρίδα, αν γίνεται από τη «μαρίδα», και πιο… ήπια, αν τη διαπράττει καρχαρίας.

Ιδού τι σχετικό είπε σε συνέντευξή του στο news247.gr: «Ο κλητήρας της πολεοδομίας έβγαζε περισσότερα χρήματα από τον διευθυντή, διότι έπαιρνε ένα πενηντάρικο τη φορά για να φέρει έναν φάκελο από το υπόγειο κι αυτό το έκανε 100 φορές. Ο διευθυντής μπορεί να έπαιρνε 5.000, αλλά με κίνδυνο να διασυρθεί, να πάει φυλακή. Ο κλητήρας με το “γρηγορόσημο” δεν πάθαινε τίποτα. Αλλωστε, η μικρή διαφθορά γεννάει και τη μεγάλη, διότι διαφθείρει τους πάντες». Ηθικό δίδαγμα: Τον Ακη Τσοχατζόπουλο τον διέφθειρε είτε κουλουρτζής είτε καστανάς ή λαχειοπώλης και όχι οι εταιρίες οπλικών συστημάτων.

Λιπαροί και λαδωμένοι

Αφού «πολέμησε» επί 11 χρόνια την διαφθορά κι εκείνη κατόρθωσε να μη φάει ούτε σφαίρα, είπε κι αυτό: «Μια κοινωνία μπορεί να διαχειριστεί ένα 10% λαμόγια, αν όμως το 90% της κοινωνίας είναι λαμόγια, δεν γίνεται τίποτα, η μειοψηφία δεν μπορεί να κάνει τίποτα». Προφανώς, η Ελλάς εμπίπτει στην κατηγορία των 90% λιπαρών και λαδωμένων. Γι’ αυτό στη συνέντευξή του είπε και το εξής ανέκδοτο: «Σε ένα μπαρ είναι διάφοροι και εμφανίζεται ο Χριστός. Του λέει ο Γάλλος: “Χριστέ μου, είμαι κουτσός, δεν με κάνεις καλά;” Τον ακουμπά ο Χριστός και αμέσως γίνεται καλά. Του λέει ο Γερμανός: “Χριστέ μου, είμαι καμπούρης”. Τον ακουμπά με το χέρι, λαμπάδα ο τύπος. Πλησιάζει έναν Ελληνα ανάπηρο, και τι του λέει ο Ελληνας; “Μακριά γιατί είδα κι έπαθα να πάρω αναπηρική σύνταξη!” Ούτε ο Χριστός δεν μπορεί να μας φτιάξει, αν δεν θέλουμε οι ίδιοι».
Συμφώνως τῷ Ρακιντζῇ δεν πρέπει να τα φάγαμε μαζί με τον Πάγκαλο, αλλά μάλλον φάγαμε και τη μερίδα του Παγκάλου.

Παναγιώτης Λιάκος