Το αχρείαστο πανάκριβο

Οι άνθρωποι συνήθως ξοδεύουν πολλά για να κάνουν φιγούρα ή για να ικανοποιήσουν ένα καπρίτσιο. Στην πολιτική ισχύει το δεύτερο

Ο Φίλης είναι υπουργός Παιδείας. Δεν έχει πτυχίο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αντί να κάτσει να διαβάσει για να πάρει το πτυχίο του, αθώωσε τους Τούρκους για ένα φριχτό έγκλημα. Αμφισβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων για «επιστημονικούς» λόγους. Αυτός ήταν ο τρόπος του να υπηρετήσει την επιστήμη!

Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κάποιος τι είδους λόγους θα επικαλεστούν οι Ελληνες ψηφοφόροι (Πόντιοι και μη) που θα του ξαναδείξουν την εκτίμησή τους σταυρώνοντάς τον (μεταφορικά) στις επόμενες εκλογές. Τι τον χρειάζονται; Ποια είναι η ειδίκευσή του; Ποια η κατάρτισή του; Ποιο καλό μάς κάνει; Θα ήταν χειρότερη η ζωή μας χωρίς τον Φίλη δερβέναγα στο υπουργείο Παιδείας;

Ηταν δα τόσο δραματικά καλύτερος απ’ όλους τους άλλους Ελληνες που αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Ποντίων, έχουν διδακτορικά και πείρα στη διοίκηση κρατικών φορέων; Ποιες αξίες πρεσβεύει; Είναι χριστιανός; Είναι αρχαιολάτρης; Πώς ορίζει την ελληνικότητα; Πώς οραματίζεται την επόμενη περίοδο του εθνικού βίου; Μα τις χίλιες πίπες (ατάκα του Ποπάι αυτή), τι χρείαν έχομεν από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα κοινό με εμάς;

Τιποτόφρονες

Οι περισσότεροι Ελληνες έχουν τα κάτωθι χαρακτηριστικά. Σε γενικές γραμμές, πιστεύουν σε Θεό. Δεν είναι απελπισμένοι, συμπλεγματικοί τιποτόφρονες. Πιστεύουν στην ελευθερία. Δεν ομνύουν πίστη σε εικόνες τυράννων. Αγαπούν τη ζώσα, την υπαρκτή πατρίδα που λέγεται Ελλάς. Δεν νοσταλγούν φαντάσματα σάπιων αυτοκρατοριών. Αρέσκονται να τους εμπνέει η δική τους Ιστορία, όχι άλλων εθνών άλλων ηπείρων.

Επίσης, ο εναπομείνας λαός έχει ξεμείνει από χρήματα. Δεν δένει πια τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Οπότε, αν συνυπολογίσουμε τα προαναφερθέντα, πρέπει η επιστήμη (η κανονική, όχι αυτή η φεσοφορούσα που επικαλούνται ο Φίλης και η Αγκυρα) να μας εξηγήσει τι, στην ευχή, ωθεί μια ευρύτατη πλειονότητα των πολιτών να χρυσοπληρώνουν την καταστροφή τους.

Κι αν είναι να πληρώσουμε, βρε αδελφέ, να έχει και λίγο μεγαλείο η παραγγελιά. Να έχει λάμψη, κύρος, γοητεία. Απαράδεκτο να σου ‘ρχεται ο κούκος αηδόνι για κάτι που δεν βλέπεται, δεν ακούγεται, δεν τρώγεται με τίποτα. Μπλιαχ!