Αυτό είναι ένα παράθυρο!

Το σχολειό των μέσων μεταφοράς: Λόλα, να ένα μήλο. Επιβάτη, να ένα βαγόνι. Υπουργοί μου, αυτά είναι τα χάλια σας

Η μετακίνηση με τρένα, λεωφορεία, μετρό, τραμ και τρόλεϊ δεν είναι μόνο ένα άνευ λόγου και αιτίας ψυχόβγαλμα και άσκηση στη μισανθρωπία. Αν το δεις θετικά το θέμα, μπορεί να αποκτήσεις ψυχραιμία και γαλήνη σαολίν μοναχού – μαζί με τα αντανακλαστικά του και την ευκινησία του. Για σκέψου το: Ορθιος και στριμωγμένος από παντού, να πολιορκείσαι από την ψαρίλα που αναδίδεται εκ της σακούλας του πρεσβύτη συνταξιούχου, από τη μασχαλίλα του απλύτου μεσήλικος εκ δεξιών σου, ενώ εξ ευωνύμων μια δεσποσύνη μασάει τσίχλα, μιλά στο κινητό και έχει παρφουμαριστεί με φτηνό πατσουλί σαν μούμια μετά την ταρίχευση.

Ταυτοχρόνως προσπαθείς να αποφύγεις τα πόδια διαφόρων, που δοκιμάζουν το βάρος στο οποίο θα σπάσουν τα δάχτυλα των δικών σου ποδιών. Αν είσαι άνθρωπος που βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο, θα εύχεσαι, κατά βάθος, να κλιμακωθεί η κρίση στην Ουκρανία, μέχρι να ανοίξουν τα σιλό με τους πυρηνικούς πυραύλους και οι άγγελοι της Αποκαλύψεως να αρχίσουν να σπάνε σφραγίδες. Αν είσαι βελτιόδοξος, θα προσπαθήσεις ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες να αξιοποιήσεις την εμπειρία σου.

Εργολαβία

Για παράδειγμα, αυτό το πράγμα στη μεγάλη φωτογραφία υποτίθεται ότι είναι παράθυρο βαγονιού του ΗΣΑΠ. Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Το Δημόσιο αγόρασε τον συρμό δίχως καραμπογιά. Κάποιοι νεαροί, που εργάζονται εθελοντικά ως αυτόκλητοι ελαιοχρωματιστές κάνοντας «γκραφίτι», αποφάσισαν ότι οι πληβείοι που μπαίνουν στα τρένα δεν αξίζουν ως οντότητες. Δεν τους πρέπει να κοιτούν τη θέα από τα παράθυρα και να λησμονούν, έστω για λίγο, τον πόνο τους.

Πρέπει να είναι στοιβαγμένοι σαν τα ζώα σε μεταλλικά κινούμενα κελιά και να ιδροκοπούν βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που μπήκαν στο βαγόνι.

Φυσικά, οι εκάστοτε υπουργοί Μεταφορών δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτό ούτε με την εκμετάλλευση παιδιών, τα οποία βάζουν οι γονείς τους (αν είναι οι γονείς τους) να κρατάνε το κυπελλάκι και να ζητιανεύουν. Το μόνο που ενδιαφέρει τους υπουργούς είναι να πέφτει ο παράς στα διόδια και να είναι ικανοποιημένος ο εργολάβος. Τα υπόλοιπα είναι για το πόπολο, το οποίο, ούτως ή άλλως, ψηφίζει και τον υπουργό, πληρώνει και τον εργολάβο και αργοπεθαίνει εντός των βαγονιών, βουβά και αδιαμαρτύρητα.

Παναγιώτης Λιάκος