ΠΟΛΛΑ γελάκια παρατήρησα (την Κυριακή το βράδυ) στη Βουλή, ένθεν και ένθεν! Πιστεύω ακράδαντα ότι σε κάποιους θα βγουν ξινά, αλλά δεν ξέρω -ακόμα- σε ποιους ακριβώς.
ΕΠΙΣΗΣ διαπίστωσα -δυστυχώς- ότι δεν έγινε κανείς σοφότερος έπειτα απ’ αυτήν την τριήμερη συζήτηση επί της πρότασης μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως είχε κάθε δικαίωμα). Ούτε η κυβέρνηση είχε πειστικά επιχειρήματα για όλα όσα κάνει ούτε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε κάτι που δεν… ξέραμε! Κάτι, τέλος πάντων, που να δημιουργεί έστω μια μικρή ελπίδα.
ΚΑΤΑΛΑΒΑ επίσης ότι ο ανεκδιήγητος Βενιζέλος τρέμει κυριολεκτικά στο ενδεχόμενο να κατατεθεί από τον Τσίπρα πρόταση για σύσταση εξεταστικής για το θέμα των υποβρυχίων. Τον… αποσταθεροποιεί τον αντιπρόεδρο μια τέτοια προοπτική και τον αναγκάζει να απειλεί, να ωρύεται και να χάνει εντελώς την ψυχραιμία του!
ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΑ πολύ που ούτε ένας (ένας!!!) απ’ όλες τις πτέρυγες και απ’ όλες τις πλευρές δεν μίλησε για τις τεράστιες οφειλές της Γερμανίας προς την κατατρεγμένη Ελλάδα. Τουλάχιστον 1 τρισ. -λένε οι γνωρίζοντες το ζήτημα- από το κατοχικό δάνειο και τις άλλες πολεμικές επανορθώσεις! Τι… έγινε, ρε παιδιά; Το «κατάπιαμε» αμάσητο κι αυτό για να μη στενοχωρηθεί η Frau Μέρκελ και μας κάνει ντα;
ΠΕΡΑΣΕ στην Ιστορία (πάντως) και αυτή η κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία, με τους βουλευτές (την Παρασκευή και το Σάββατο) να είναι «αλλού» και τα έδρανα της Ολομέλειας άδεια. Οκτρό το θέαμα για μια χώρα που ακροβατεί τρία χρόνια τώρα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Με 1.700.000 ανέργους και 3.000.000 ανασφάλιστους να μην έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ήταν ότι και την τελευταία μέρα (την Κυριακή) που, υποτίθεται, υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον οι περισσότεροι αντιπρόσωποι του έθνους ήταν εξαφανισμένοι στο εντευκτήριο και το κυλικείο της Βουλής. Μετά τις 7.30 το βράδυ δε (που η συζήτηση είχε ανάψει) παρακολουθούσαν στις τηλεοράσεις με αγωνία το ντέρμπι Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ!
ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ντέρμπι παρεμπιπτόντως απεδείχθη το αυτονόητο: ότι ο Ολυμπιακός (τον οποίο ουδόλως συμπαθώ) είναι δύο επίπεδα πάνω από τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες, λόγω βάθους στον πάγκο και ποιοτικών ποδοσφαιριστών (π.χ. Κάμπελ) που κάνουν τη διαφορά! Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.
«ΠΟΥ ΑΠΕΤΥΧΑ; Πείτε μου πού απέτυχα!» αναρωτιόταν ο θλιβερός Στουρνάρας (κεκεδίζοντας) προχθές από το θεωρείο των υπουργών! «Στα πάντα όλα» είναι η απάντηση, την οποία νομίζω ότι δεν θέλει να ακούσει! Το σωστό θα ήταν να ρωτούσε: «Πού πέτυχα;»
Χ.
Μ.Η.Τ. 232120