ΝΑ ΜΕ συγχωρούν το Μαξίμου, η κυβέρνηση, το φρικτό ΠΑΣΟΚ (μωσαϊκό συναισθημάτων και… απίθανων ιδεών) και η ΔΗΜ.ΑΡ., αλλά στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες αποφασίζει (για τα εύκολα και τα δύσκολα) η Βουλή. Δεν περνάνε εφαρμοστικοί νόμοι με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου επειδή ο Στουρνάρας έχει φοβικό σύνδρομο με το Κοινοβούλιο…
ΜΙΛΑΩ για τους «γκαουλάιτερ», μιλάω για την «αυτόματη επιβολή μέτρων» (με τη «ρήτρα διόρθωσης»), μιλάω για την κατάθεση όλων των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις στον Ειδικό (κατοχικό!!!) Λογαριασμό. Αυτά απλώς δεν γίνονται σε χώρες που θέλουν να έχουν μέλλον.
Μόνο σε κράτη που κάποτε (θα λένε) ότι είχαν παρελθόν…
ΤΕΡΑΣΤΙΟ το ατόπημα της πλειοψηφίας, που ουσιαστικά ανοίγει την πόρτα σε εφιαλτικά σενάρια. Οπου τα πάντα θα μπορούν να συμβούν. Τα… πάντα όμως!
Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ότι ήθελαν (οι έχοντες το τιμόνι) να προλάβουν το κρίσιμο Eurogroup όχι μόνο δεν ευσταθεί, αλλά προκαλεί -στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ- αφόρητα γέλια για την αδεξιότητα των προθέσεων. Προφανώς -όλοι αυτοί που τα ισχυρίζονται αυτά- δεν έχουν ακούσει για τη διαδικασία του κατεπείγοντως, που προβλέπει ο κανονισμός στον «ναό της δημοκρατίας» για βιαστικά νομοσχέδια.
ΚΑΙ κάτι ακόμη (επί της ουσίας αυτήν τη φορά). Ο επίτροπος που θα τοποθετηθεί σε κάθε υπουργείο (Ελληνας ή κομισάριος των Βρυξελλών ή… ένστολος Γερμανός με μπότες και μαύρα δερμάτινα γάντια) δεν θα είναι «καπέλο» στο πολιτικό πρόσωπο που θα έχει την ευθύνη για τη διαχείριση του χαρτοφυλακίου. Τότε τι χρειάζονται οι υπουργοί! Για να κυκλοφορούν με τις Mercedes, να πηγαίνουν στις δεξιώσεις και να κόβουν κορδέλες σε εγκαίνια; Αστεία πράγματα….
ΔΕΙΤΕ την αδικία που γίνεται σε μια μερίδα «ιδιοκτητών» ακινήτων, σε όσους έχουν πάρει δάνειο δηλαδή για να αποκτήσουν ένα πολυτελές ή ένα ταπεινό διαμέρισμα. Που πληρώνουν τη δόση τους ας πούμε ως ακριβό δάνειο. Και καλούνται να πληρώσουν χαράτσι (με αντικειμενικές αξίες που δεν υπάρχουν) για ένα σπίτι που η κυριότητα ανήκει στον δανειστή. Δεν θα ήταν λογικό να συμμετέχει και η τράπεζα κατά 50% τουλάχιστον σ’ αυτόν τον έκτακτο και δυσβάστακτο φόρο, αφού μεχρι να εξοφληθεί το «καλυβάκι» είναι τυπικά δικό της, ε;
ΖΟΥΜΕ την πιο ακατανόητη εποχή από 1940 και μετά. Τα ερωτήματα κάθε μέρα θα πληθαίνουν, αλλά απαντήσεις δεν θα δίνονται! «Ετσι πρέπει να γίνει» θα ακούμε συνέχεια, «δεν υπάρχει άλλη λύση».
Η ΜΕΡΚΕΛ, αν ήταν έξυπνη (είναι όμως;), θα έπρεπε να αποσύρει από προχθές (από την Ελλάδα) αυτή την τραγική φυσιογνωμία τον Φούχτελ με το χαζοχαρούμενο ύφος και τα «κομοδινί» βαμμένα μαλλιά. Τι τον αφήνει και σουλατσάρει ανά την Επικράτεια; Εκτός αν θέλει να τον γελοιοποιήσει…
Χ.
Μ.Η.Τ. 232120