ΒΡΑΧΟΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Η Αλεξία Εβερτ θα έπρεπε να βραβευτεί ως η γυναίκα της δεκαετίαςΑπό τον
Μανώλη Κοττάκη

Η πρώτη σκέψη που έκανα, όταν άκουσα χθες ότι ο Γιώργος – Μιλτιάδης Αλβέρτης, υιός της Αλεξίας Εβερτ, τραυματίστηκε ελαφρά σε τροχαίο ατύχημα, ήταν «επιτέλους, πότε θα χαμογελάσει η τύχη σε αυτή τη γυναίκα και σε αυτή την οικογένεια; Πόσες λαχτάρες πρέπει να ζήσει στη ζωή της;». 

• Ο πατέρας της Μιλτιάδης Εβερτ, τον οποίο γνώριζα, δεν έγινε πρωθυπουργός από καθαρή ατυχία. Αν εκλεγόταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Ακης Τσοχατζόπουλος το 1996, η διαπλοκή δεν θα πολεμούσε τόσο λυσσαλέα την υποψηφιότητά του για το αξίωμα. Εξελέγη όμως αρχηγός η «αδυναμία» της, ο κ. Σημίτης. 

• Η Αλεξία Εβερτ, μία από τις δύο κόρες του πληθωρικού Μίλτου και της αθόρυβης Λίζας Εβερτ (η δεύτερη, η Ιλεάνα, είναι παντρεμένη με τον Πέτρο Δούκα), είχε έναν ευτυχισμένο γάμο με τον αυτοδημιούργητο Γιώργο Αλβέρτη, έναν προικισμένο τραπεζικό μάνατζερ, ο οποίος όμως εδώ και πολύ καιρό περνά μακρά περιπέτεια υγείας, που αποδόθηκε σε -ατιμώρητο- ιατρικό λάθος. Για χρόνια πολλά, η Αλεξία, με σπάνια αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, προσήλωση, στέκεται δίπλα στον σύζυγό της και παλεύει με την καθημερινότητά του. Στην πραγματικότητα, έχει ακυρώσει τη ζωή της για λογαριασμό του άνδρα που αγαπά και του παιδιού που της χάρισε. Ζει για την οικογένειά της. 

«Εχω καιρό να γευτώ την ευτυχία, γιατί από το 2005 αισθάνομαι καθημερινά ακρωτηριασμένη» δήλωσε πρόσφατα στη Βίβιαν Μπενέκου, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη-εξομολόγηση. Σε μια εποχή που σώνεται η υπομονή, οι άνθρωποι «λακίζουν» στην πρώτη δυσκολία, το «εμείς» πάντα υποχωρεί έναντι του «εγώ», ο ατομισμός και η βολή κυριαρχούν, η Αλεξία Εβερτ είναι ένας ακτινοβολών φάρος ηθικής. Δείχνει σε όλη την κοινωνία ότι οι άνθρωποι δεν είναι μίας χρήσης, αναλώσιμοι, όπως τους θέλει η κυνική εποχή μας. Αποδεικνύει πως τα αισθήματα έχουν διάρκεια και δεν συνδέονται μόνο με τις ανοδικές καμπές της ζωής μας, αλλά και με τις καθοδικές. Με τους κώδικες που έχουν κυριαρχήσει στον 21ο αιώνα, κανείς δεν θα κατηγορούσε την Αλεξία Εβερτ αν έκανε διακριτικά τη ζωή της χωρίς να προσβάλλει κανέναν. Εάν προσπαθούσε να γυρίσει σελίδα. Η εποχή δεν αγαπά τη θυσία και τον ηρωισμό. Εκείνη όμως αρνείται, λέει «όχι». Είναι γυναίκα «βράχος».

Στα δικά μου μάτια, είναι η γυναίκα της δεκαετίας, μπορεί και της εικοσαετίας! Σύμβολο εννοιών, όπως «αφοσίωση», «αγάπη», «συντροφικότητα», «πίστη», «αντίσταση». Και, αν ποτέ ήμουν σε κριτική επιτροπή, από αυτές διάφορων περιοδικών που απονέμουν βραβεία στη γυναίκα της χρονιάς με έπαθλα τα γνωστά θλιβερά αγαλματίδια, αν τυχόν μου ζητούσε κανείς τη γνώμη για τα βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών, ένα θα έλεγα: «Αφήστε τις συνήθεις ανοησίες και τις δημόσιες σχέσεις, και δώστε στην Αλεξία το βραβείο της γυναίκας της δεκαετίας τουλάχιστον. Μόνο για τη δύναμη που έχει βρει να διαχειριστεί ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως η υγεία του συζύγου της, το αξίζει. Μόνο για τις αγωνίες και τις αναποδιές, σαν τη χθεσινή με τον υιό της, που ευτυχώς πέρασε, το αξίζει». 

Μην περάσει από κανενός το μυαλό ότι εισηγούμαι βραβείο οίκτου. Εισηγούμαι βραβείο υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας – εννοιών που ίσως λείπουν από τις ζωές μας, αλλά και, όπου υπάρχουν, δεν εκτιμώνται και δεν επιβραβεύονται. Σαν την Αλεξία υπάρχουν πολλές επώνυμες και ανώνυμες γυναίκες στην πατρίδα μας. Στο πρόσωπο της Αλεξίας Εβερτ πρέπει να τιμήσουμε κάποια στιγμή αυτές τις χιλιάδες γυναίκες, τις Κυρίες με «Κ» κεφαλαίο, που κρατούν οικογένειες, θεσμούς και αξίες ψηλά, πολύ ψηλά.