Ο πρώην ορκισμένος αριστερός, που έγινε απολογητής του εκσυγχρονισμούΑπό τον
Γιώργο Χαρβαλιά
Επιτέλους, ρε παιδιά, αυτός ο άτιμος ο Ράμφος το βρήκε! Στους Δελφούς ο εθνικός… στοχαστής μας ανακάλυψε το προαιώνιο κουσούρι της φυλής και του γένους: την «αυτάρκεια»! Που τροφοδοτεί με τη σειρά της τον συντηρητισμό μας, την περιχαράκωση στην οικογένεια και την προσκόλληση στις παραδοσιακές αξίες.
Τς,τς,τς… Οπισθοδρομικό πράγμα η αυτάρκεια. «Πανάρχαιο ελληνικό μειονέκτημα»(sic). Και, ασφαλώς, επιλήψιμο. Oπως και το μέτρο. Το είπε ο Ράμφος…
Και να που εγώ έως χθες νόμιζα ότι η λέξη αυτάρκεια είχε θετική χροιά – ειδικά για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Και να που πάλι νόμιζα ότι η οικογένεια είναι το τελευταίο ζωντανό κύτταρο τούτης δω της ρημαγμένης κοινωνίας και την κρατά ακόμη όρθια. Λάθος μου. Aπολογούμαι.
Η αυτάρκεια είναι αυτή που μας βυθίζει στον σκοταδισμό. Μας εμποδίζει να εκσυγχρονιστούμε και να συνεργαστούμε με τους ξένους δυνάστες μας γιατί είμαστε ανασφαλείς. Δεν έχουμε αυτοπεποίθηση. Το είπε ο Ράμφος… Ο τελευταίος Ελληνας φιλόσοφος…
Αλήθεια, πώς καταχωρίζεται κάποιος στο LinkedIn ως «φιλόσοφος»; Πώς παίρνει τον τίτλο; Αυτοαναγορεύεται; Βάζει μια ταμπέλα στην είσοδο του σπιτιού του και περιμένει να τον καλέσουν για να εκθέσει τις απόψεις του;
Λοιπόν, για να εξηγούμεθα. Δεν είναι φιλόσοφος ο ηλικιωμένος αυτός κύριος. Οψιμος κήρυκας της εισαγόμενης παγκοσμιοποίησης είναι. Αυτής που καταστρέφει τα έθνη και τις συμπαγείς κοινωνίες, διαλύει τους παραδοσιακούς αξιακούς κώδικες και υποκλίνεται στις επιταγές ενός ψευδεπίγραφου πολυπολιτισμικού προοδευτισμού.
Αν ο «στοχαστής» είναι απλά εμμονικός ή στρατευμένος, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αν κρίνω, πάντως, από αυτούς που κατά καιρούς τον προσκαλούν ως γκουρού σε κομματικά συνέδρια ή άλλες συναφείς… χοροεσπερίδες, μάλλον προς τη δεύτερη εκδοχή κλίνω.
Κ.αι να σας πω την αλήθεια, είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά στη διαχρονική αποτύπωση της «φιλοσοφίας» του. Πρώην ορκισμένος αριστερός, θεωρητικός του μαρξισμού, που κάποια στιγμή είδε το φως το αληθινό και έγινε «νεοορθόδοξος», αλλά στα γεράματα ανακάλυψε το νόημα της ζωής και έγινε απολογητής του εκσυγχρονισμού, με συγχωρείτε, αλλά δεν λέει.
Κουμπώνομαι, χασκογελάω και αλλάζω πεζοδρόμιο…