Υπάρχει (τελικά) κανείς;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ

Κάποιος να μας δώσει ελπίδα, να πολεμήσει για τη χαμένη αξιοπρέπεια της πατρίδας μας

Οργή! Θυμός! Φόβος! Απογοήτευση! Είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν απόλυτα τη συναισθηματική κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων! Κάποτε θα συνέβαινε! Κάποτε θα ερχόταν η ώρα του λογαριασμού. Η ώρα να κληθούμε να πληρώσουμε όλους εκείνους τους πολιτικούς που μας κυβέρνησαν με αλαζονεία, απρέπεια, τυχοδιωκτισμό.  Ο ελληνικός λαός παρακολούθησε, τις περισσότερες φορές βουβός, να τον κυβερνούν λογιών λογιών «σωτήρες». Επιπόλαιοι, με πρωτοφανείς ιδεοληψίες.

Ανεπάγγελτοι, με μπόλικο ερασιτεχνισμό. Τυχοδιώκτες, με ύποπτο εγωκεντρισμό. Ψυχοπαθείς, με άπλετο αμοραλισμό. «Επαναστάτες» του παρελθόντος, με πλήρη υποταγή σε ξένα και ντόπια συμφέροντα.

Αναγνωρίζετε κάποιον πίσω από τους χαρακτηρισμούς αυτούς; Φυσικά! Το δυστύχημα είναι ότι δεν αναγνωρίζετε μόνο έναν, αλλά δεκάδες!
Είναι ευκολόπιστος ο λαός; Είναι! Ψάχνει κάθε φορά να «πιαστεί από τα μαλλιά του»; Ναι! Σήμερα, παρακολουθεί αποσβολωμένος τα ΜΜΕ που τον βομβαρδίζουν με ψέμα, φόβο, τρομοκρατία. ΜΜΕ που, αν είχαν ξεχρεώσει τα δάνειά τους, τα ίδια ή οι μέτοχοί τους, ίσως να μη χρειαζόταν να σταθούν τα περήφανα γηρατειά στις ατέλειωτες ουρές για να εισπράξουν την ελεημοσύνη των 120 €. Ακούει επαγγελματίες (!) της ενημέρωσης να του εκτοξεύουν απειλές. Απειλές τις οποίες είχαν προηγουμένως παραλάβει σε φάκελο, μαζί με την επιταγή (ή μετρητά, καλύτερα) από τα… περίφημα «κονδύλια συμφιλίωσης με τις μεταρρυθμίσεις». 

Παρακολουθεί πολιτικούς που του διοχετεύουν απίστευτη μπαρουφολογία. Παρακολουθεί πολιτικά ζόμπι με απίστευτο θράσος να τον συμβουλεύουν να ψηφίσει ΝΑΙ. Παρατηρεί πολιτικούς οι οποίοι θέλουν στο νεκροταφείο της πολιτικής καριέρας τους να έχουν και παρέα. Πιστεύουν ότι ο λαός θα ξεχάσει τις δεκαετίες που τον κυβέρνησαν! Ακόμα και η επίκληση θανόντων πολιτικών επιστρατεύθηκε. Τι θα έκανε ο Ελ. Βενιζέλος!! Και, από την άλλη (αυτός ο ευκολόπιστος λαός), παρακολουθεί επιπόλαιους, ερασιτέχνες, αδαείς, ακόμα και υπόπτους να τον καλούν σε ένα ΟΧΙ, χωρίς να του έχουν εξηγήσει ούτε τι συνέβη αλλά κυρίως ούτε τι θα του συμβεί! Ανώριμους μεσήλικες, που το συγκρίνουν με το ΟΧΙ του Ι. Μεταξά. Μόνο που λησμονούν ότι ο Μεταξάς προετοιμαζόταν τέσσερα χρόνια γι’ αυτό το ΟΧΙ. Και βέβαια, είχε συμμάχους.

Είμαστε, λοιπόν, στο απόλυτο αδιέξοδο; Η δημοκρατία, λένε, δεν έχει αδιέξοδα. Η δημοκρατία, έστω και αργά, βρίσκει τις διεξόδους της. Είναι καιρός να αναλογισθούμε αν υπάρχει εν ενεργεία Ελληνας πολιτικός που, τελικά, δεν μας εξαπάτησε. Ελληνας πολιτικός που (παρά τα λάθη του) δεν μας πρόδωσε, δεν μας «πούλησε», δεν μας ξεγέλασε, δεν μας έκλεψε! Υπάρχει τελικά Ελληνας πολιτικός που μπορεί να μας ενώσει ξανά; Να μας δώσει ελπίδα; Να μας εκπροσωπήσει επάξια; Να πολεμήσει για τη χαμένη αξιοπρέπεια της πατρίδας μας;

Υπάρχει, άραγε;