Προτιμότερος ο… Δαβίδ και ας κρατά σφεντόνα!

Γιατί τέτοιος καημός να αποτύχει η εκλεγμένη κυβέρνηση που πριν από λίγες ημέρες πήρε τη λαϊκή εντολή; Είναι μικροπρεπής και κοντόφθαλμη η κριτική που γίνεται από ορισμένους, οι οποίοι ξαφνικά έπεσαν από τα σύννεφα, αντιλαμβανόμενοι ότι το παιχνίδι με τους δανειστές είναι μια άνιση μάχη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. Είναι ένας πόλεμος που δεν μπορεί να κερδηθεί κατά μέτωπο. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για τέτοιες μάχες και αυτό έχει αποδειχτεί ιστορικά. Κλεφτοπόλεμος! Ετσι μόνο μπορούν οι μικροί να νικήσουν τους μεγάλους.

Ορισμένοι όμως εδώ και μερικές εβδομάδες, νομίζοντας ότι η Ελλάδα αποτελεί τον ομφαλό της γης, παραμύθιαζαν την κοινή γνώμη σπέρνοντας υπερβολική αισιοδοξία. Αφελώς ή σκοπίμως δημιούργησαν μια τεχνητή ευφορία, που πλέον μετατράπηκε σε απογοήτευση. Οι ευθύνες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό το τέλος των ψευδαισθήσεων είναι τεράστιες. Ομως αυτοί είναι πολιτικοί και έχουν τη συνήθεια να λένε υπερβολές ή ψέματα.

Το ερώτημα είναι τι πιστέψαμε όλοι εμείς. Αυτό που φαινόταν ως το πιο λογικό ή αυτό που θέλαμε να πιστέψουμε (χωρίς να στηρίζεται σε καμία λογική). Μην πέφτουμε λοιπόν ξαφνικά από τα σύννεφα με τη μνημονιακή στροφή του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Υπήρχε μήπως άλλος δρόμος που δεν θα οδηγούσε στα βράχια (της εξόδου από την ευρωζώνη); Αν ναι, ας μας τον υποδείξει επιτέλους κάποιος.
Ο δρόμος του κ. Σαμαρά και της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν ο ίδιος και χειρότερος. Οπότε γιατί καταγγέλλουν σήμερα ορισμένοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. τη στροφή Τσίπρα; Κανονικά θα έπρεπε να πανηγυρίζουν επειδή η Αριστερά αντέγραψε τη Δεξιά. Αφού πίστεψαν και ψήφισαν τον κ. Σαμαρά (που ήταν έτοιμος να λάβει κι άλλα σκληρά μέτρα), γιατί τους ενοχλεί τώρα ο μνημονιακός κ. Βαρουφάκης; Ηρωά τους θα έπρεπε να τον κάνουν!

Αυτό είναι δυστυχώς και το μεγάλο δράμα της Ν.Δ. Τόσο σε επίπεδο αρχηγού – στελεχών όσο και σε επίπεδο ψηφοφόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι είχε προαναγγείλει ο κ. Σαμαράς και μάλιστα έχοντας φροντίσει να δείξει (διαπραγματευτικά) σκληρό πρόσωπο. Πριν από την «κωλοτούμπα» ακούστηκαν ορισμένα εθνικά υπερήφανα «όχι», που ο κ. Σαμαράς και οι υπουργοί του ούτε καν είχαν τολμήσει να σκεφτούν! Ασχέτως της τύχης που θα έχει η κυβέρνηση Τσίπρα, αυτές οι εικόνες και οι δηλώσεις έχουν καταγραφεί στη συνείδηση πολλών

.
Η στροφή στον ρεαλισμό λοιπόν έγινε. Τα πρωτοσέλιδα της καταστροφής που προέβλεπε το προεκλογικό σποτ της Ν.Δ. έμειναν αποκυήματα νοσηρών εγκεφάλων. Οπότε τώρα η Ν.Δ. τι έχει να πει; Αφού έγινε ο συμβιβασμός (αυτό που πίστευε ότι ήταν ο σωστός δρόμος), γιατί δεν συντάσσεται στη γραμμή της εθνικής ενότητας και προσπαθεί να πιαστεί από λέξεις για να κάνει αντιπολίτευση; Αν ο κ. Σαμαράς νιώθει δικαιωμένος, ας δείξει (επιτέλους) ανωτερότητα και ας βοηθήσει την εθνική προσπάθεια διαπραγμάτευσης (με όσα περιθώρια ακόμα υπάρχουν). Φαίνεται όμως ότι προτιμά να ταχθεί με το πλευρό των δανειστών (όπως έκανε στο ΕΛΚ) και όχι στο πλευρό των Ελλήνων.

Και σε τελική ανάλυση: Είναι προτιμότερος ένας Δαβίδ που πετυχαίνει με τη σφεντόνα του μια μικρή νίκη (όπως να μειώσει τους στόχους για τα πλεονάσματα) από έναν (πολιτικό) νάνο, που δεν τολμά καν να ζητήσει μια «ανάσα» για να μη δυσαρεστήσει τους «γίγαντες».

Δημήτρης Ριζούλης