Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολυθρύλητη «έξοδος από το Μνημόνιο» επινοήθηκε για λόγους ψηφοθηρικού εντυπωσιασμού, εν όψει της ισχυρής πιθανότητας διεξαγωγής εθνικών εκλογών την άνοιξη του 2015.
Είναι επίσης βέβαιο ότι η κυβέρνηση ούτε είχε προετοιμάσει επαρκώς ένα τέτοιο εγχείρημα ούτε ασφαλώς είχε τολμήσει να το «επικοινωνήσει» προς τις εμπλεκόμενες πλευρές. Επίσημα η προοπτική να απαλλαγούμε από την ξένη επιτήρηση πρωτοακούστηκε όταν ο πρωθυπουργός σχεδόν ψιθύρισε ενώπιον της Μέρκελ ότι «σύμφωνα με τις δικές μας εκτιμήσεις, δεν θα χρειαστούμε νέο δάνειο».
Η χαμηλότονη αυτή πρόγνωση πήρε επικίνδυνες διαστάσεις επικού θριάμβου στο εσωτερικό από τα πρόθυμα κυβερνητικά φερέφωνα, που έσπευσαν να προδικάσουν ότι όχι μόνο δεν θα χρειαστούμε τις εναπομείνασες δόσεις του ΔΝΤ, αλλά θα είμαστε σε θέση, έως το τέλος του χρόνου, να βγούμε μια και καλή από τον επαχθή δανειακό κορσέ.
Από τη πλευρά της η Μέρκελ απέφυγε να σχολιάσει, είτε αρνητικά είτε θετικά, τον ισχυρισμό Σαμαρά, ωστόσο φρόντισε να εκθέσει τη δική της οπτική γωνία μέσω «παράπλευρων πηγών». Η πιο άμεση αποδοκιμασία της προοπτικής ελληνικής αποδέσμευσης από τη δανειακή ομηρία ήρθε διά στόματος Ντράγκι, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι η πρωτοβουλία αγοράς ομολόγων αμφίβολης φερεγγυότητας, όπως αυτά που κατέχουν οι ελληνικές τράπεζες, δεν θα ισχύει στον βαθμό που θα εκλείψει η «δικλίδα ασφαλείας», ενός προγράμματος προσαρμογής.
Ακολούθησαν διαδοχικές δηλώσεις «ανώνυμων» Ευρωπαίων αξιωματούχων στο Bloomberg και το Reuters, οι οποίοι αμφισβήτησαν ευθέως τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να συνεχίσει την πορεία της χωρίς ξένη βοήθεια. Και ασφαλώς η μεγαλύτερη «αντίρρηση» στα σχέδια της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου εκφράστηκε εμπράκτως από τις ίδιες τις αγορές, που απογείωσαν τα spreads στα ελληνικά ομόλογα και καταβαράθρωσαν με καθημερινά sell off τον δείκτη στο ελληνικό Χρηματιστήριο.
Επομένως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν ευνοεί καθόλου τις ελληνικές επιδιώξεις. Γιατί, αν η χώρα βγει στις αγορές εις πείσμαν των αρνητικών μηνυμάτων και δεν καταφέρει να συγκεντρώσει κεφάλαια, παρά τις παχυλές προμήθειες στους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αναδόχους», δεν θα πρόκειται απλώς για ακόμη μία αποτυχία. Η κυβέρνηση θα είναι έκθετη και υπόλογη, πρωτίστως στον ελληνικό λαό, για ρίσκα που ανέλαβε, όχι εις όφελος των εθνικών συμφερόντων, αλλά στην υπηρεσία αισχρών μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Δηλαδή η… εξουδετερωμένη χειροβομβίδα θα σκάσει πριν καλά καλά προλάβει να ξαναβγάλει την περόνη ο ΣΥΡΙΖΑ…
Γιώργος Χαρβαλιάς