Η φράση «άπιστος Θωμάς», με την οποία πέρασε στην ιστορία και την καθημερινότητά μας, αδικεί κατάφωρα την υστεροφημία ενός άξιου αποστόλου και αγίου της Εκκλησίας μας, που η Κυριακή του ξημερώνει αύριο. Απουσίαζε από την πρώτη συνάντηση του Χριστού με τους μαθητές Του μετά την Ανάσταση, γι’ αυτό και είχε πει: «Αν δεν δω στα χέρια του τις τρύπες από τα καρφιά, αν δεν βάλω τα δάχτυλά μου σε αυτές και το χέρι μου στο πλευρό του, δεν πρόκειται να πιστέψω». Οταν οι δυο τους συναντήθηκαν, ο ίδιος ο Χριστός τον κάλεσε να δει με τα μάτια του και να αγγίξει με τα χέρια του τις πληγές Του, για να βεβαιωθεί. Αμέσως Τον αναγνώρισε και επιβεβαίωσε με τη φράση «Είσαι ο Κύριος και Θεός μου».
Θεωρώ την προσωρινή απιστία του Θωμά τον πλέον σίγουρο οδηγό για την αντιμετώπιση όλων αυτών που θέλουν να μας εμφανίζονται ως «θαύματα» και «θαυματουργοί». Και αφού οι ίδιοι δεν αισθάνονται την ίδια ανάγκη με τον Θεάνθρωπο να προσφέρουν αποδείξεις, τότε πιστεύω ότι πρέπει να τις αξιώνουμε το ίδιο και ακόμη πιο πεισματικά από τον απόστολο – που μπορεί να ήταν κι αυτός ένας ταπεινός ψαράς, αλλά δεν… τσιμπούσε!
Βομβαρδιζόμαστε κι εμείς από δολώματα, καθώς η προεκλογική περίοδος μπαίνει στην τελική ευθεία της, από κάθε λογής «σωτήρες». Εχουν αυτοί πληγές για να μας τις δείξουν; Πού να ακουμπήσουμε πάνω τους για να πειστούμε; Στα «πλεονάσματα» που θα καταγραφούν πολύ… μειωμένα στα αποτελέσματα; Στις «συνιστώσες» του πόσα λάθη μπορείς να κάνεις στην ίδια πράξη; Στα «ποτάμια» δίχως πηγές και εκβολές;
Στις σκοτεινές «αυγές» για τις οποίες ο ήλιος δεν γυρίζει ούτε με… μπαλτά; Στις «ελιές» δίχως κλαδιά και καρπούς; Στις «συνεργασίες» με τον… εαυτό τους; Στα «γεφύρια» δίχως ποτάμια από κάτω; Στα πετρώματα και στις «πετριές στο κεφάλι» όλων των αποχρώσεων που δεν εννοούν να πιστέψουν ότι έγιναν «απολιθώματα» και θέλουν να πέσουν και πάνω στο δικό μας;
Ολα αυτά και όλοι αυτοί κάνουν τη δική μας, παρατεταμένη για κάμποσα χρόνια, εβδομάδα των παθών να μοιάζει δίχως ανάσταση. Τα σοβαρά, αυτά με τα οποία δεν παίζουμε, όπως η εθνική ακεραιότητα, αντιμετωπίζονται με απίστευτη επιπολαιότητα. Από όλους, για χρόνια. Και «έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης», καθώς το ένα λάθος διορθώνεται με άλλο χειρότερο.
Στα καθημερινά, στα τραπέζια και στις δουλειές μας, τα «θαύματα» τα βλέπουν μόνο οι «θαυματοποιοί»! Ούτε οι τυφλοί που είδαν ούτε οι λεπροί που καθαρίσθηκαν ούτε οι παράλυτοι που περπάτησαν. Για τους πεινασμένους, ούτε λόγος. Οι δε «φαρισαίοι» και οι «τελώνες», και έχουμε ουκ ολίγους από δαύτους, ούτε ίχνος μεταμέλειας εν όψει της… κρίσεως!
Ο, τι ακούγεται γύρω μας συνιστά μια ατελείωτη κακοφωνία ασχέτων που μας εκθέτει ανυπεράσπιστους στους «λύκους»! Είτε «γκρίζους» είτε των «αγορών». Αφού κάθε απίθανος «αστέρας», ποδοσφαιρικός, τηλεοπτικός, δημοσιογραφικός, χωρίς να ντρέπεται κιόλας, με την γκλίτσα, το μικρόφωνο και το ταγάρι στον ώμο παριστάνει τον «τσομπάνο» φωνάζοντας κάθε τόσο «κλέφτης», όπως στο παραμύθι, καταπώς και κατά πού τον βολεύει! Με τη βοήθεια βεβαίως και της συνταγής των δημοσκοπήσεων που, όταν χρειάζεται, πήζουν τυρί και δίχως γάλα! Αυτές κι αν κάνουν «θαύματα»!
Με τούτα και με τ’ άλλα, φιρί φιρί το πάνε οι «τσέλιγκές» μας να μη μείνει «πρόβατο» στα «μαντριά». Γιατί, ενώ είναι βέβαιο ότι μας περνάνε για «γίδια», ξεχνάνε ότι αυτά, εκτός από νευρικά, είναι και… ελευθέρας βοσκής!
Γιώργος Κ. Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120