Μια ψυχραιμότερη ματιά σε όσα συνέβησαν από το μεσημέρι ως τα μεσάνυχτα της Κυριακής στη Βουλή δεν θα έκανε κανέναν από τους πρωταγωνιστές να αισθάνεται ευτυχής. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε εκ νέου την ανεπίτρεπτη (για κόμμα σε… προθάλαμο εξουσίας) πολιτική και κοινοβουλευτική απειρία του, καθώς επιχείρησε μία κίνηση «ρουά ματ» χωρίς να έχει μελετήσει με στοιχειώδη σοβαρότητα τα σενάρια διαφυγής του αντιπάλου.
Αρχικά αιφνιδίασε τον (επίσης αδαή κοινοβουλευτικά) υπουργό Επικρατείας, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει ατάκτως, όταν ανέλαβαν τη σκυτάλη για λογαριασμό της κυβέρνησης εμπειρότεροι πολιτικοί παίκτες, όπως ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και ο εκπρόσωπος της Ν.Δ., κυρίως όμως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που με φαινομενικά νηφάλιο τρόπο κατάφερε να βγάλει «οφ» το στρατήγημα Τσίπρα. Και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες…
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να έχει φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη συγκυβέρνηση, αν δεν ξόδευε ανόητα το βαρύ οπλοστάσιο μιας πρότασης δυσπιστίας τον περασμένο Νοέμβριο.
Από κει και πέρα δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος για να αισθάνονται… υπερήφανοι οι ηγήτορες του κυβερνητικού στρατοπέδου. Η εικόνα του (καταχειροκροτούμενου από βουλευτές της Ν.Δ.) Βαγγέλη Βενιζέλου να μονοπωλεί με ρητορικές πομφόλυγες την υπεράσπιση της κυβερνητικής πολιτικής ήταν ασφαλώς απεχθής για τον μέσο ψηφοφόρο της κεντροδεξιάς παράταξης, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε τα τελευταία 40 χρόνια…
Από την άλλη πλευρά. η ηχηρή απουσία του πρωθυπουργού μπορεί να πρόσφερε τακτικό πλεονέκτημα σε επικοινωνιακούς όρους, υπό την έννοια ότι απέφυγε να εκτεθεί σε ακόμη μία αδιέξοδη κοκορομαχία, σε στρατηγικό επίπεδο όμως και ο κ. Σαμαράς έχασε ένα σημαντικό πλεονέκτημα: την ευκαιρία να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, σηκώνοντας το γάντι και προχωρώντας στη συζήτηση για την πρόταση μομφής που, με δεδομένη τη συστημική «εφεδρεία» των βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ., δεν είχε καμία απολύτως πιθανότητα να περάσει.
Δόθηκε λοιπόν η εντύπωση ότι μπροστά στην αγωνία να μην εκτεθεί η κυβέρνηση έναντι των δεσμεύσεών της στους δανειστές επιχειρήθηκε η «πάση θυσία» ακύρωση της (πρόχειρης) πρωτοβουλίας του ΣΥΡΙΖΑ να καθυστερήσει την ψήφιση του νομοσχεδίου. Παρότι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας αφελώς ομολόγησε αργότερα ότι το αυριανό Eurogroup δεν είναι το καθοριστικό για την εκταμίευση της δόσης. Και εν πάση περιπτώσει, τι θα γινόταν αν για μία σοβαρή διαδικασία τού εθνικά κυρίαρχου (υποτίθεται) ελληνικού Κοινοβουλίου καθυστερούσε λίγο η ψήφιση του νομοσχεδίου «κουρελού»; Θα μας άφηναν οι Ευρωπαίοι ξεκρέμαστους; Ή θα μας έκοβαν το «μπαγιόκο», όπως αμήχανα ισχυρίστηκε ο κ. Σταμάτης;
Προσωπικά, ούτε ως δεξιός ούτε ως αριστερός, αλλά απλά ως Ελλην πολίτης, βρήκα εξαιρετικά άχαρη την προχθεσινή «κρίση πανικού» που φάνηκε για εξωγενείς λόγους να κυριεύει ολόκληρο τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Και εν τέλει, χάθηκε μία μοναδική ευκαιρία να αποδειχτεί ότι η χώρα κυβερνάται εκ των έσω. Με αναφορά στον ελληνικό λαό και όχι με τα e-mails του Ματίας Μορς…
Γιώργος Χαρβαλιάς
Μ.Η.Τ. 232120