Λόγω της βαθιάς κομματικοκρατίας που διαπερνούσε για πολλές δεκαετίες την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι εκπρόσωποί της βολεύονταν στον άχαρο ρόλο ενός αναβαθμισμένου Γκόρτσου· ενός τοπάρχη – κομματάρχη δηλαδή, που την ώρα των εθνικών εκλογών θα τηλεφωνήσει στην κυρα-Λέγκω, θα της υπενθυμίσει ότι «επί των ημερών μου» επιδιορθώθηκε η σπασμένη αποχέτευση έξω από το σπίτι της και ότι τώρα αυτή θα πρέπει να στηρίξει τον Μιχάλη τον Ταδόπουλο που είναι «δικό μας παιδί» και κατεβαίνει για βουλευτής.
Δεν υπονοώ σε καμία περίπτωση ότι αυτό είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Η πολιτική έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ποσοτικής αποτύπωσης, είτε την ασκείς στον Δήμο Αθηναίων είτε στον Δήμο Τριφυλίας ή στην περιφέρεια του Νιου Τζέρσεϊ ή στο Περθ της Σκοτίας. Απαιτούνται συμμαχίες με πολυπληθείς κοινωνικές ομάδες, δίκτυα υποστήριξης, ομάδες πίεσης κ.λπ. Μόνο που στην Ελλάδα ο ρόλος του δημάρχου ήταν υποβαθμισμένος. Σε ένα πολιτικό σύστημα που έχει «εκπαιδευτεί» να θεωρεί τον βουλευτή ημίθεο, ο δήμαρχος είναι για τα απλά, τα καθημερινά, τα τετριμμένα και τα γήινα. Για όλα αυτά δηλαδή που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής μας, το ζην και ευ ζην της οικογένειάς μας, της κοινότητας κ.ο.κ.
Γι’ αυτό σε αυτές τις δημοτικές εκλογές είναι σημαντικό ο ψηφοφόρος να ξεφύγει από τις κομματικές αγκυλώσεις αλλά και από το μοντέλο υποψηφίου που μοναδικό προσόν του είναι η ικανότητά του να κερνά τσίπουρα στην πλατεία. Ο δήμαρχος δεν είναι κομπάρσος στην πολιτική ζωή. Είναι ο θεσμός που μπορεί είτε να απογειώσει είτε να καταδικάσει για πάντα έναν τόπο. Είναι αυτός που μπορεί είτε να νοικοκυρέψει τον τόπο μας είτε να τον καταδικάσει σε μια διαρκή και μόνιμη μιζέρια, με κατεστραμμένες υποδομές και με ανθρώπους δυστυχισμένους. Ο δήμαρχος μπορεί να δώσει μια νέα προοπτική ή απλώς να επιτρέψει να μεταβληθεί το αστικό περίβλημα σε μια απέραντη παράνομη χωματερή.
Το επιτυχημένο παράδειγμα ολικής μεταμόρφωσης του Νυμφαίου στη Φλώρινα, με κοινοτικά κονδύλια και υψηλή αισθητική, που πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως μοντέλο περιφερειακής ανάπτυξης, και τα πλείστα αποτυχημένα παραδείγματα τριτοκοσμικών δήμων ανά την επικράτεια με τις παράνομες χωματερές σε παραλίες και βουνά αποτελούν το εύρος των επιλογών που έχουμε εμπρός στην κάλπη. Αλλά κυρίως μας θυμίζουν ότι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Η Ελλάδα αναζητά την οικοδόμηση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου, τόσο στα μητροπολιτικά κέντρα όσο και στην περιφέρεια, ικανού να παράξει πλούτο. Οπως δείχνει το διεθνές παράδειγμα, η προσπάθεια αυτή δεν ξεκινά από την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά από το επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές μην κρίνετε αβίαστα. Μελετήστε το βιογραφικό των υποψηφίων. Ακούστε προσεκτικά τι έχουν να πουν. Ζητήστε τους πληροφορίες κατά τη διάρκεια των ομιλιών τους για το πώς έχουν σκοπό να απορροφήσουν κοινοτικά κονδύλια και πού να τα διοχετεύσουν. Ποιες είναι οι απόψεις τους για την ανακύκλωση, για τις νέες τεχνολογικές τάσεις ως προς τη συγκέντρωση και την ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων. Πώς θα προσελκύσουν εσωτερικό και εξωτερικό τουρισμό; Γνωρίζουν ή έχουν τη διάθεση να μάθουν για διαχείριση έκτακτων καταστάσεων και φυσικών καταστροφών ή, αν συμβεί κάτι, θα τρέχουν από κάμερα σε κάμερα και θα ουρλιάζουν με δάκρυα στα μάτια ότι η Πολιτεία τούς ξέχασε, ενώ η περιουσία σας θα έχει ήδη καταστραφεί;
Βρείτε τους άξιους, αυτούς που αγαπούν τον τόπο τους δίχως να πάσχουν από σύνδρομο μεγαλείου, αυτούς που δεν έχουν την ανάγκη της προσφώνησης «δήμαρχε» στη ζωή τους αλλά μπορούν να αποδώσουν στον όρο αυτόν αξία, βάθος και ουσία και δώστε τους την εντολή να οικοδομήσουν μια καλύτερη καθημερινότητα για εσάς και τα παιδιά σας. Αξίζουμε το καλύτερο και όχι το μη χείρον βέλτιστο.
Μ.Η.Τ. 232120