Στο άρθρο μας της 18ης Νοεμβρίου, στην «κυριακάτικη δημοκρατία», αναφερόμενοι στις εξελίξεις στη Συρία γράφαμε τα εξής: «Ενώ, λοιπόν, η κυβέρνηση Ερντογάν προσπαθεί να διαχειριστεί το “δικό” της Κουρδικό, ο κίνδυνος στα νότια σύνορά της τείνει να εξελιχθεί σε στρατηγικού χαρακτήρα απειλή για την ενότητα και την ακεραιότητα της Τουρκίας.
Το PYD* έχει υιοθετήσει ως μοντέλο κρατικής οργάνωσης κάτι παρόμοιο με αυτό της Ελβετίας, σχηματίζοντας τρία καντόνια και μια κεντρική κυβέρνηση, εξέλιξη την οποία τρέμει η Τουρκία, αφού δημιουργεί προηγούμενο και για την ίδια!
Οι Κούρδοι κατέχουν την πόλη Αφρίν, που έχει πληθυσμό κοντά στο 1.000.000… και απέχει 70 χλμ. από τις ακτές της Μεσογείου! Αυτό δημιουργεί συνθήκες για σχεδόν σίγουρη έξοδο των Κούρδων στη θάλασσα, εξέλιξη που θα προκαλέσει ιστορικής σημασίας γεωπολιτικές ανατροπές στην ευρύτερη περιοχή. Ας σημειωθεί ότι η έξοδος αυτή θα είναι ακριβώς απέναντι από το Ριζοκάρπασο και το Ακρωτήριο του Αγίου Ανδρέα στα Κατεχόμενα της Κύπρου!»
Οταν δημοσιεύθηκε το ως άνω άρθρο, υπήρχαν αρκετοί αναγνώστες που εξέφρασαν τις αμφιβολίες ή και τις ενστάσεις τους για το κατά πόσον είναι δυνατόν οι Κούρδοι να υλοποιήσουν τον παραπάνω σχεδιασμό, δεδομένων των προβλημάτων πολυδιάσπασης που αντιμετωπίζουν και της σχεδόν πλήρους οικονομικής και γεωγραφικής εξάρτησης του αυτόνομου κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) από την Αγκυρα. Χρησιμοποιούμε τον όρο «γεωγραφική εξάρτηση», γιατί η Τουρκία -προς στιγμήν- είναι η μόνη διέξοδος των Κούρδων και του κουρδικού πετρελαίου στη θάλασσα και τις διεθνείς αγορές.
Οι εξελίξεις στο Δυτικό Κουρδιστάν προβλημάτιζαν και συνεχίζουν να προβληματίζουν την Τουρκία, η οποία, αφού εξέτασε σχέδια στρατιωτικής εισβολής για διάλυση των δομών που σχηματίζουν οι Κούρδοι της Συρίας, τα οποία θα προκαλούσαν σοβαρότατες αντιδράσεις από Ρωσία, ΗΠΑ αλλά και τον αραβικό κόσμο, επέλεξε έναν άλλο τρόπο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Κατέστησε το έδαφός της βάση της Αλ Κάιντα – Αλ Νούσρα και έθεσε το σύνολο του κρατικού μηχανισμού στη διάθεση των ισλαμιστών τρομοκρατών. Μάλιστα, ενεπλάκη στην ισλαμική τρομοκρατία τόσο πολύ, που ορισμένα φορτηγά TIR γεμάτα όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικά τα είδαμε να φιγουράρουν στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, με εισαγγελείς και νομάρχες να πιστοποιούν εγγράφως ότι το θανατηφόρο φορτίο ανήκει στην τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, τη γνωστή ΜΙΤ.
Τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων και από τις εξελίξεις ότι η επιλογή της Τουρκίας να ταυτιστεί με την ισλαμική τρομοκρατία, με κίνδυνο να γίνει το «Πακιστάν της Μέσης Ανατολής και της Αν. Μεσογείου», δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την Αγκυρα.
Κι αυτό γιατί οι Κούρδοι ανακήρυξαν την αυτονομία του πρώτου από τα τρία καντόνια, αυτό της Τζίζρε (Cizire Kantonu), με έδρα το Κάμισλο, που είναι ταυτοχρόνως και πρωτεύουσα και των τριών καντονίων. Σε πανηγυρική συνεδρίαση που έγινε στην πόλη Αμούντε, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία, η βουλή των αντιπροσώπων του καντονίου εξέλεξε τον πρόεδρο και τα μέλη της τοπικής κυβέρνησης, η οποία θα αποτελείται από 22 υπουργεία.
Εχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με το τοπικό Σύνταγμα, που αποκαλείται Συμβόλαιο Κοινωνικής Συμφωνίας του Δυτικού Κουρδιστάν, αναγνωρίζονται τρεις επίσημες γλώσσες, η κουρδική, η αραμαϊκή (ασσυριακή) και η αραβική, ενώ σε κάθε κυβερνητική θέση, όπως πρόεδρος και υπουργός, θα υπάρχουν δύο θέσεις βοηθών, που θα καλύπτονται αντιστοίχως από Ασσύριο και Αραβα.
Το πόσο επικίνδυνη είναι μια τέτοια εξέλιξη για την Τουρκία αποδεικνύεται από τον προβληματισμό που προκάλεσε στην Αγκυρα, με αποτέλεσμα να διαρρεύσει σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα ότι σε περίπτωση που η Τουρκία δεν κατορθώσει να ελέγξει τα πράγματα στη Συρία τη μετά «Γενεύη 2» εποχή, ο τουρκικός στρατός θα αναγκαστεί να εισβάλει για να αναλάβει αυτός το έργο της εξάλειψης της θανάσιμης απειλής που αναπτύσσεται στα νότια σύνορά της!
Γιατί η απειλή είναι θανάσιμη, στο άρθρο μας της Κυριακής…
*Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας, που συσπειρώνει περίπου το 70% των Κούρδων της Συρίας και έχει ισχυρούς δεσμούς με το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα, του οποίο ηγείται ο Οτζαλάν, και το ΡΚΚ.
Σάββας Καλεντερίδης
Μ.Η.Τ. 232120