Η επίσκεψη ενός φοιτητή τις προάλλες στο γραφείο μου για να συζητήσουμε γύρω από τα μεταπτυχιακά του μου έδωσε την έμπνευση για το σημερινό σημείωμα. Αφού αναλύσαμε το θέμα του περάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Τον ρώτησα ποιο είναι το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η γενιά του. Η απάντησή του ήταν διαφορετική από αυτή που προβάλλεται: «Νιώθουμε ότι όλοι, γονείς, κοινωνία, Πολιτεία, κανείς δεν μας λέει ποτέ μπράβο για τίποτε». Τότε θυμήθηκα τη φράση του φίλου μου του Σπύρου, ψυχολόγου στον ΟΚΑΝΑ, που επιστρέφοντας από ένα συνέδριο στο εξωτερικό μού είπε: «Ολοι στο εξωτερικό είναι εντυπωσιασμένοι με αυτά που κάνουμε στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα όμως ποτέ δεν ακούμε ένα μπράβο». Αφού κανείς δεν λέει λοιπόν σε κανέναν καλό λόγο σήμερα, επιτρέψτε μου να πω εγώ σε εμάς.
ΜΠΡΑΒΟ στους νέους μας που ονειρεύονται. Δίχως την ορμή των ονείρων τους είμαστε πραγματικά χρεοκοπημένοι. ΜΠΡΑΒΟ στους γονείς που αντιμετωπίζουν τις τρομακτικές δυσκολίες της καθημερινότητας με χαμόγελο για να μη νιώσουν τα παιδιά άγχος. ΜΠΡΑΒΟ στους παππούδες και στις γιαγιάδες που από τις πετσοκομμένες συντάξεις τους αγοράζουν ένα παιχνίδι στα εγγόνια τους, κόβοντας από τα δικά τους προσωπικά έξοδα.
ΜΠΡΑΒΟ σε αυτόν τον γιατρό του δημόσιου νοσοκομείου που στέκεται όρθιος τιμώντας τον όρκο στον Ιπποκράτη. ΜΠΡΑΒΟ σε αυτήν τη νηπιαγωγό, σε αυτόν τον δάσκαλο και τον καθηγητή που συνεχίζει να μαθαίνει στα παιδιά γράμματα από το Καστελόριζο έως την Ορεστιάδα. Μοναδική διέξοδος για μια καλύτερη πατρίδα είναι η Παιδεία. ΜΠΡΑΒΟ στις γυναίκες στις γειτονιές της Ελλάδας που μαγειρεύουν ένα πιάτο φαγητό για τα σπίτια που δεν έχουν ούτε τα βασικά. Η αλληλεγγύη δεν θα μας αφήσει να καταρρεύσουμε. Ολοι μαζί θα δούμε την επόμενη ημέρα να ανατέλλει. ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς που αγοράζουν μια κονσέρβα τροφής για τα αδέσποτα που μαζεύονται έξω από τα σούπερ μάρκετ και σε όλους τους ζωόφιλους για το σημαντικό έργο που επιτελούν με τα αδέσποτα στις γειτονιές τους. Εχουν κι αυτά ψυχή. Φοβούνται, κρυώνουν και κυρίως αγαπούν δίχως όρους ένα χέρι που θα τα χαϊδέψει. ΤΙΜΗ σε αυτόν τον νεαρό στρατιώτη που φυλά τα σύνορα στον Εβρο ή στα νησιά μας. ΜΠΡΑΒΟ στους δικαστές μας που υπηρετούν με σθένος και ήθος την πατρίδα, την κοινωνία και τη Θέμιδα. ΜΠΡΑΒΟ στην Εκκλησία που με τα συσσίτιά της προσφέρει διέξοδο σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.
ΜΠΡΑΒΟ στους πανεπιστημιακούς μας, στους άξιους συναδέλφους μου, που με έναν μισθό χαμηλότερο από ανειδίκευτου εργάτη στη βόρεια Ευρώπη συνεχίζουν να παράγουν πρωτογενή σκέψη, να δημοσιεύουν, να βρίσκονται στην κοινωνική πρωτοπορία και να εισάγουν τους νέους στον ορθολογισμό της επιστήμης.
ΜΠΡΑΒΟ σε αυτούς που δεν «τσιμπάνε» σε εσχατολογικά διλήμματα ή που δεν παρασύρονται από τις σειρήνες του κοινωνικού αυτοματισμού. ΜΠΡΑΒΟ στους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς που τιμούν καθημερινά τον όρκο στη σημαία και στο Σύνταγμα. ΜΠΡΑΒΟ σε όλους όσοι -φορείς, οργανώσεις, πολιτικοί- επιδιώκουν καθημερινά η Ελλάδα να μη γίνει ένα ομοφοβικό, ρατσιστικό, αντισημιτικό, σοβινιστικό, μεσσιανικό κράτος. Η Δημοκρατία, ο ουμανισμός, η ανεκτικότητα και ο άδολος πατριωτισμός είναι ο μίτος της Αριάδνης για να βγούμε από αυτόν τον λαβύρινθο. ΜΠΡΑΒΟ στους επιχειρηματίες μας που παλεύουν όρθιοι απέναντι σε ένα φορολογικό σύστημα χωρίς αρχή και τέλος. ΜΠΡΑΒΟ στους εφοπλιστές μας που επιμένουν να έχουν ακόμη τη γαλανόλευκη να κυματίζει στα πλοία τους. ΜΠΡΑΒΟ στον αγρότη, στον κτηνοτρόφο και τον ψαρά που δεν αφήνουν την Ελλάδα να ερημώσει. ΜΠΡΑΒΟ στον περαστικό που θα χαμογελάσει στον τουρίστα και θα τον βοηθήσει να βρει τον προσανατολισμό του. Εδώ είναι η γη του Ξένιου Δία. ΜΠΡΑΒΟ σε όλους μας που αντέχουμε. Ψηλά το κεφάλι! Θα ζήσουμε, δεν θα ξεχάσουμε και θα τα φτιάξουμε όλα ξανά από την αρχή. Καλύτερα, ομορφότερα και πιο ανθεκτικά σε πρόσωπα και καταστάσεις.
Σπύρος Ν. Λίτσας
Μ.Η.Τ. 232120