Ζαλισμένη από τα απανωτά οικονομικά χαστούκια, η κοινωνία μας προσπερνά τα πραγματικά χαστούκια που πέφτουν βροχή. Η Ελλάδα είναι πρώτη ανάμεσα σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες ως προς τη σωματική και την ψυχολογική βία μεταξύ των συζύγων, συμφώνως με την έρευνα της οργάνωσης DOVE (Domestic Violence in Europe – Οικιακή Βία στην Ευρώπη) που πραγματοποιήθηκε σε πολίτες της Ισπανίας, της Γερμανίας, της Ουγγαρίας, του Βελγίου, της Αγγλίας, της Σουηδίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας.
Εχουμε την πρωτιά στην ελαφρά σωματική επίθεση, στην οποία εντάσσεται το να τραβήξει κάποιος απότομα το χέρι του/της συντρόφου του, να τον/τη σπρώξει, να πετάξει κάτι ακίνδυνο προς εκείνον/η, να τον/τη χαστουκίσει. Στη σοβαρή επίθεση περιλαμβάνονται η απειλή με όπλο, η ρίψη αντικειμένων που μπορεί να τραυματίσουν, το πιάσιμο από τον λαιμό, η κλοτσιά, το χτύπημα σε τοίχο. Με την έννοια της ψυχολογικής κακοποίησης αναφέρονται τα υποτιμητικά σχόλια και οι χαρακτηρισμοί, ο έντονος έλεγχος για τις προσωπικές επιλογές του/της συντρόφου, η καταπίεση. Χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζουμε στις σεξουαλικές επιθέσεις και στους τραυματισμούς μέσα στην οικογένεια, τομέας στον οποίο τα σκήπτρα κατέχουν οι Γερμανοί και οι Αγγλοι.
Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι τη στιγμή που τα κρούσματα βίας εις βάρος των γυναικών έχουν αυξηθεί κατά 50%, μία στις τρεις έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού, τα περισσότερα θύματα σύμφωνα με την έρευνα είναι άνδρες! Θύτες και θύματα ταυτοχρόνως, άνεργοι άνδρες λίγο μετά τα 40, άνδρες που παραδοσιακά στήριζαν το σπίτι μένουν χωρίς δουλειά, με αποτέλεσμα να ακούν εκφράσεις όπως: άχρηστος, χαμένος. Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι «η ύπαρξη κρουσμάτων βιασμών στην οικογένεια και ξυλοδαρμών δεν υπήρχε ως δείγμα στις 10 παλαιότερες έρευνες, κατά την περίοδο του Μνημονίου». Οσο λοιπόν βαθαίνει η κρίση τόσο επιβεβαιώνεται δραματικά ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι δείκτης κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής αποσάθρωσης.
Λίγες μέρες μετά την 25η Νοεμβρίου, που έχει ανακηρυχθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών από τον ΟΗΕ, μαθαίνουμε ότι η Γραμμή SOS 15900 δέχτηκε περισσότερες από 460 κλήσεις μέσα σε έναν μήνα, στις οποίες τα θύματα κατήγγειλαν φαινόμενα οικογενειακής βίας. Δεδομένου ότι στα δυόμισι χρόνια λειτουργίας της η γραμμή δέχτηκε συνολικά 12.313 κλήσεις και 98 ηλεκτρονικά μηνύματα, αντιλαμβανόμαστε τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα.
Αναρωτιέμαι κατά πόσο η ανάδειξη και η καταγγελία αυτής της κοινωνικής μάστιγας απασχολεί πολιτικούς και δημοσιογράφους. Θα έπρεπε να αποτελεί θέμα πρώτιστης προτεραιότητας. Κι όμως κρύβεται σε μια σκιά που παραπέμπει σε σκοτεινές εποχές για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Από την άλλη, μήπως κι αυτή που ζούμε δεν είναι μία σκοτεινή εποχή; Και το χειρότερο, μήπως όσοι τη διαχειρίζονται, για την ώρα τουλάχιστον, δεν είναι γεννήματα βίαιων και αποτρόπαιων πράξεων και αναρριχήσεων στην πλάτη πληθώρας αθώων και ανυποψίαστων;
Με ποιο θάρρος θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δημοσίως αυτά που τους βαραίνουν ιδιωτικώς; Με ποιο θάρρος λοιπόν θα μπορούσαν να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο τους; Αυτόν που δια της βίας τούς κρατά στην εξουσία και την επιφάνεια;
Γιώργος Κ. Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120