Στο ξεκίνημα της πρόσφατης σειράς συναντήσεών του με την τρόικα ο υπουργός Οικονομικών, συμφώνως με δημοσίευμα του «Βήματος», το οποίο δεν έχει ακόμη διαψευστεί, φέρεται να είπε προς τους εκπροσώπους των δανειστών: «Μη μας πιέζετε άλλο. Αν θέλετε κι άλλα μέτρα, τότε πάρτε τα κλειδιά του υπουργείου Οικονομικών και δώστε τα στον Τσίπρα… Να σας δώσω το τηλέφωνο του Τσακαλώτου (σ.σ.: του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με σπουδές στην Οξφόρδη) να συζητάτε μαζί του».
Σπανίως μία τόσο μικρή δήλωση περιέχει τόσο πολλά και τόσο σημαντικά λάθη. Για να μην πούμε ότι είναι ολόκληρη ένα λάθος. Και είναι να απορεί κανείς, γιατί ο συγκεκριμένος υπουργός και ψύχραιμος και μετρημένος μας έδινε την εντύπωση ότι είναι.
Καλά, τα κλειδιά του υπουργείου το καταλαβαίνω ότι τα κρατάει ο ίδιος. Αλλωστε θα πρέπει να μπαίνει πρώτος και να φεύγει τελευταίος. Ξεκλείδωτο θα το αφήνει; Αλλά πώς τα δίνει έτσι; Δεν ρωτάει κανέναν; Δικά του είναι;
Και άντε πες ότι οι τροϊκανοί τον έπαιρναν τοις μετρητοίς και τα έπαιρναν. Ολα τα άλλα περί «δεν έχει παραδοθεί η εθνική κυριαρχία» που πάνε; Περίπατο;
Κι ακόμη χειρότερα. Ξεκινούσαν να τα παραδώσουν στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι είναι η τρόικα; Λαός… είναι; Πολίτευμα; Εκλογές είναι; Βγάζει κυβέρνηση, ορίζει πρωθυπουργό και υπουργούς και κάνει και παράδοση – παραλαβή υπουργείων;
Ολα αυτά δεν μπορεί να μην τα σκέφτηκε ο συνήθως προσεκτικός και λιγομίλητος κ. Στουρνάρας. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι οι ακαδημαϊκοί και οι πάσης φύσεως τεχνοκράτες γαργαλιούνται περισσότερο από κάθε άλλο πολίτη, άμα καθίσουν σε υπουργικούς θώκους. Κι όποιος γαργαλιέται δεν κάθεται καλά.
Υστερα, μπορεί να είναι και το άλλο. Εσπασαν τα νεύρα του. Πόσο, πόσους και πόσα να αντέξει; Εντός, εκτός κυβέρνησης και χώρας. Αλλά τώρα αρχίζουμε κι ας προσπαθούσε ο ίδιος να μας πείσει μέχρι πριν από λίγο καιρό ότι κοντεύουμε να δούμε φως.
Κακός σύμβουλος η έλλειψη ψυχραιμίας. Κατεξοχήν όταν ασκείς εξουσία. Ή μήπως τα νεύρα του υπουργού προέρχονται από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι δεν ασκεί εξουσία; Αλλά κι έτσι να είναι, κοτζάμ υπουργός ομολογεί τ’ ανομολόγητα σε εντολοδόχους υπαλλήλους αντί σε ομολόγους του;
Κάτι τέτοια περιμένει κι ο κ. Τσίπρας για να συμπληρώσει με θαυμαστή ομολογουμένως συνέπεια το ατόπημα του υπουργού Οικονομικών. Γράφει, μεταξύ άλλων, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ:
«Είναι ανώφελο (η κυβέρνηση και ο κ. Στουρνάρας) να εγκαλεί τους τροϊκανούς ότι, αν συνεχίσουν έτσι, θα τους παραδώσει τα κλειδιά. Τα κλειδιά τους τα ’χει παραδώσει εδώ και καιρό» τονίζει ο κ. Τσίπρας και συμπληρώνει: «Ακόμα πιο ανώφελο να τους απειλεί ότι, αν συνεχίσουν να απαιτούν τα άπαντα, θα τους παραπέμψει στον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι το κοινό τους πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ότι, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τα κλειδιά, δεν θα βρίσκονταν εδώ που βρίσκονται ούτε οι τροϊκανοί ούτε όμως και ο κ. Στουρνάρας».
«Λαμπρό» δείγμα υπεύθυνης συμβολής στη διαπραγμάτευση, εποικοδομητικής κριτικής στην κυβέρνηση, πατριωτικής στάσης που υπεραμύνεται του πολιτικού κόσμου της χώρας – και μάλιστα την ώρα της μάχης.
Με τούτα και με τ’ άλλα, μου ’ρθαν στο μυαλό οι στίχοι ενός λαϊκού τραγουδιού που λένε «το καλύτερο μπεγλέρι είναι τα κλειδιά στο χέρι» . Μόνο που στην περίπτωσή μας αλίμονο αν τα συγκεκριμένα κλειδιά λειτουργήσουν σαν κομπολόι. Οπως δυστυχώς μας αναγκάζουν να υποθέσουμε οι κουβέντες καφενείου που τα συνοδεύουν.
Μ.Η.Τ. 232120