«Τα λόγια είναι σαν τα φύλλα. Οσο περισσότερα είναι πεταμένα στο χώμα τόσος λιγότερος καρπός νοήματος βρίσκεται ανάμεσά τους». Στίχοι από το ποίημα του Αγγλου ποιητή Αλεξάντερ Πόουπ «Λόγια για τα λόγια». Από τα τετράδια των σχολικών μου χρόνων, μου ήρθαν στο μυαλό αυτόν τον καιρό από πολλές αφορμές.
Πρώτο και καλύτερο, το πιο πλούσιο φυλλοβόλο δένδρο της πολιτικής μας ζωής.
Εντάξει, ο μακαρίτης ο ιδρυτής δημιούργησε μία παράδοση γλωσσοπλαστικής, συχνά αδόκιμης, αλλά σχεδόν πάντα πιασιάρας, που έπρεπε να συνεχιστεί. Κι αφού ο φυσικός κληρονόμος απεδείχθη ανεπαρκής και ως προς αυτό, ανέλαβαν οι επίγονοι. Τι χείμαρροι είναι αυτοί; Πόσα χαμένα ταλέντα για τη λογοτεχνία σφάζονται στην ποδιά της σοσιαλδημοκρατίας;
Πραγματικοί δημιουργοί! Μποέμ της πολιτικής που περίμεναν να απεκδυθούν την εξουσία και τους υπουργικούς θώκους για να θυμηθούν να μας πουν όσα θα κάνουν όταν με το καλό την αποκτήσουν πάλι.
Από κοντά στα βήματα των μετανοούντων μωρών… σοσιαλδημοκρατών και ο επίδοξος διάδοχος των πρακτικών τους και οι συνιστώσες του. Του Κουμουνδούρου είναι και… πλατεία και… λίμνη! Αλέξανδρος ήταν κι αυτός! Αχταρμάς, αντιφατικός εξ ορισμού, ενίοτε σχιζοειδής, επιχειρεί να γίνει κυβέρνηση προτού αποκτήσει κυβερνητικό πρόγραμμα. Πασπαλίζει τον λαϊκισμό του με τη χρυσόσκονη της «κοινωνικής ευαισθησίας», της «καλλιτεχνικής δημιουργίας» και της «ακαδημαϊκής γνώσης», που παραδόθηκαν κατά μονοπώλιο στην Αριστερά από μία απαίδευτη και ενοχική Κεντροδεξιά.
Απαίδευτη, γιατί διάλεξε να βασιστεί σε αυτούς που ούτε γνώστες ήταν ούτε προσπάθησαν για τίποτα στη ζωή τους. Ενοχική, γιατί γνώριζε ότι οι ιδεολογικοί αντίπαλοί της ήξεραν πως οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αστικού κόσμου, οι επιφανέστεροι τουλάχιστον από αυτούς, δεν πληρούσαν καμία αστική αξιοκρατική προϋπόθεση για την εξέλιξή τους.
Και η παράδοση αυτή, δυστυχώς, συνεχίζεται. Κραυγαλέο παράδειγμα το φορολογικό νομοσχέδιο. Αντί η κυβέρνηση να αξιοποιήσει κατά τη σύνταξή του την τεχνογνωσία και την εμπειρία των ανθρώπων του εμπορίου και της αγοράς που ιδεολογικά πρόσκεινται σε αυτήν, κατά και τα τρία τρίτα της, αναλώθηκε σε διαρκείς παλινδρομήσεις, που και το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών προκάλεσαν και αμφίβολο οικονομικό αποτέλεσμα θα έχουν, πέραν των οικονομικών θυμάτων που θα συσσωρεύσουν.
Από την ατμόσφαιρα πρέπει να έχουν επηρεαστεί και οι τεχνοκράτες που τίθενται στην εξυπηρέτηση της πολιτικής. Αντί να επιμείνουν να τους δοθεί η κυβερνητική επιλογή που καλούνται να στηρίξουν, καμώνονται ότι οι δικές τους ασκήσεις επί χάρτου μπορούν να την υποδείξουν, αν όχι και να την αντικαταστήσουν.
Με τόσα λόγια και τόσα κορμιά στα χαμένα, με τόσα χαμένα λόγια από χαμένα κορμιά, στο χάσιμο των ιδεολογικών και επιστημονικών περιπλανήσεών τους αναφέρομαι και όχι στην ηθική υπόστασή τους, προς Θεού, θα ήθελα να θυμίσω ότι ο τεχνοκρατικός λόγος υπάρχει για να κάνει συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο τον πολιτικό, όχι για να τον υποκαθιστά. Και αντιστρόφως ο πολιτικός λόγος χωρίς την τεχνοκρατική αναγωγή του και την επιστημονική υποστήριξή του καταντά κενός και ανεφάρμοστος.
Η βούληση με τη γνώση συνυπάρχουν αναπόφευκτα σε κάθε πολιτική πράξη που θέλει να καταστεί ωφέλιμη προς το δημόσιο συμφέρον. Κι επειδή όσο πιο πολύ γνωρίζεις ένα θέμα τόσο πιο απλός είσαι στην ανάπτυξη και στον χειρισμό του, καλό θα είναι οι υπουργοί, οι βουλευτές και οι πολιτικοί μας να αρχίσουν από αυτήν την αλφαβήτα τις τοποθετήσεις και τις ενέργειές τους. Οσοι δεν είναι -πολιτικά τουλάχιστον-… αναλφάβητοι !
Μ.Η.Τ. 232120