Οι αρνητικές εκπλήξεις που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία διαδέχονται η μία την άλλη. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της υφυπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου να «χτυπήσει» με την απόφαση για τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα λειτουργούν οι δομές φιλοξενίας για τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά.
Είχαμε την ψευδαίσθηση ότι ύστερα από αλλεπάλληλες αστοχίες της η νεαρά υφυπουργός θα ήταν πιο προσεκτική στις δημόσιες πρωτοβουλίες της. Αυτό δεν αφορά μόνο το επικοινωνιακό σκέλος, αλλά και το ουσιαστικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και το μείζον.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν πάρει τα σωστά μηνύματα για το μεταναστευτικό πρόβλημα. Οι διαστάσεις και οι παρενέργειές του συνεχίζουν να υποτιμώνται από τους αρμόδιους, για να περιοριστούμε στην πιο επιεική εκτίμηση των πραγμάτων. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι με αποφάσεις σαν αυτή που υπέγραψε η κυρία Μιχαηλίδου εκπέμπονται εντελώς λάθος μηνύματα.
Την ώρα που μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού εξακολουθούν να δεινοπαθούν, αποτελεί διπλή πρόκληση αυτό το καθεστώς «φιλοξενίας» που επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση υπό το πρόσχημα της υποστήριξης των ασυνόδευτων ανηλίκων, ηλικίας άνω των 16 ετών, σε κατάλληλο πλαίσιο εξατομικευμένης φροντίδας και προστασίας». Διαβάζοντας αναλυτικά τους «όρους και τις προϋποθέσεις» αναρωτιέται καταρχάς κανείς -και πολύ εύλογα- πόσοι Ελληνες, ύστερα και από μία δεκαετία αλλεπάλληλων οικονομικών κακουχιών, μπορούν έστω και να ονειρευτούν πλέον τέτοιες συνθήκες ζωής για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Τα δικά τους ανήλικα παιδιά. Και μάλιστα με όλα πληρωμένα, όπως προβλέπει η απόφαση της κυρίας υφυπουργού…
Πέραν αυτού, το πιο εγκληματικό είναι ότι με τέτοιες κυβερνητικές αποφάσεις στην πραγματικότητα διαφημίζεται η χώρα μας ως γη της Επαγγελίας για τους κάθε λογής αλλοδαπούς, νόμιμους και παράνομους μετανάστες. Αυτό που μεταφέρεται προς τα έξω είναι ότι όσοι καταφέρνουν με το έναν ή τον άλλον τρόπο να εισέλθουν στην πατρίδα μας μπορούν να ζουν μια χαρά. Καλύτερα ακόμη και από τους ίδιους τους Ελληνες. Οταν, λοιπόν, μεταδίδεται αυτό το μήνυμα, χρειάζεται ισχυρότερο κίνητρο για να αυξηθούν κι άλλο οι ροές στα θαλάσσια και χερσαία σύνορά μας; Την ώρα που στα λόγια όλοι συμφωνούν για την ανάγκη ανάσχεσης των ροών αυτών…
Αν δεν μπορούν να σκεφτούν ακόμη και αυτά τα στοιχειώδη στην κυβέρνηση, θα είναι άξιοι της μοίρας τους!
Μ.Η.Τ. 232120