Σήμερα η εφημερίδα μας παρουσιάζει μια συγκριτική ανάλυση των στρατιωτικών δεδομένων Ελλάδος και Τουρκίας. Για το υλικό επίπεδο της σύγκρισης τα δεδομένα είναι σαφή, αλλά κάθε διατύπωση συμπεράσματος για ό,τι πρόκειται να συμβεί σε έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί βεβιασμένη και πρόχειρη.
Οι στρατοί χρειάζονται όπλα για να πολεμήσουν, αλλά το ζήτημα είναι ποιοι θα κρατήσουν αυτά τα όπλα, πώς θα τα χειριστούν και πόσο έτοιμοι είναι να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Οσοι άρρενες υπηρετήσαμε στρατιωτική θητεία θυμόμαστε την πάγια ερώτηση του εκάστοτε επικεφαλής αξιωματικού: «Ηθικόν;» Η απάντηση των οπλιτών, μηχανική αλλά ηχηρή: «Ακμαιότατον!»
Χωρίς ηθικό δεν μπορούν να δώσουν ούτε οι εργαζόμενοι τη μάχη του μεροκάματου – πολλώ δε μάλλον να αντέξουν οι στρατιώτες τους αγώνες ζωής και θανάτου. Οι πολιτικοί, δημοσιογραφικοί, ιδεολογικοί και ακαδημαϊκοί – πανεπιστημιακοί μηχανισμοί αναπαραγωγής της υπάρχουσας δομής εξουσίας αγωνίζονται, εδώ και δεκαετίες, να αφοπλίσουν ψυχολογικά τον ελληνικό λαό.
Προπαγανδίζουν την άνευ όρου παράδοση της χώρας σε μικρούς και μεγάλους του κόσμου τούτου, παρουσιάζουν την παρακμή ως πρόοδο, την πτώση ως ακμή, τη διαστροφή ως κανονικότητα, τον πατριωτισμό ως ρατσισμό και σοβινισμό, την εθνική υπερηφάνεια ως φασισμό, την κανονικότητα ως καταπίεση. Ολη η κλίμακα των αξιών έχει αντιστραφεί και τη βασική ευθύνη για αυτό την έχουν τα προαναφερθέντα κέντρα εξουσίας και διαμόρφωσης κυρίαρχης ιδεολογίας.
Το 1940, αν γινόταν συγκριτική ανάλυση των ενόπλων δυνάμεων Ιταλίας και Ελλάδος, οι «αντικειμενικοί» και «ψύχραιμοι» θα αποφαίνονταν ότι είναι καταδικασμένη κάθε απόπειρα αντίστασης στους Ιταλούς και θα πρότειναν αυτά που ακούμε και σήμερα: «έντιμο συμβιβασμό» με τον ισχυρό αντίπαλο. Ομως το 1940 η Ελλάδα πολέμησε και νίκησε επειδή είχε ηγέτη τον Ιωάννη Μεταξά που πίστευε στο έθνος των Ελλήνων, ήταν ευφυής, ικανός και διορατικός και προετοίμασε τον λαό να δώσει ό,τι καλύτερο είχε – και είχε πολλά να δώσει ο Ελληνας το ᾿40.
Η νίκη στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο φαντάζει απίστευτη στους ολιγόψυχους, αλλά ήταν αναμενόμενη για όλους όσοι γνωρίζουν τις δυνατότητες του γένους μας, όταν έχει την τύχη να καθοδηγείται από έξυπνους, γενναίους και αληθινούς πατριώτες σαν τον Μεταξά.
Ολοι γνωρίζουμε ποια είναι η Τουρκία, πώς συμπεριφέρεται, τι επιδιώκει και ποιες μεθόδους μετέρχεται ώστε να αποκτήσει όλα όσα επιθυμεί. Επίσης γνωρίζουμε τι πρέπει να αλλάξει στον τόπο μας ώστε να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουμε σε όλα όσα βρίσκονται στον δρόμο μας.
Η αγορά των όπλων δεν είναι ούτε δύσκολη υπόθεση ούτε χρονοβόρα. Η ψυχολογική προετοιμασία του λαού, όμως, δεν είναι απλό πράγμα και έχει ήδη αργήσει η εκκίνησή της.
Μ.Η.Τ. 232120