Η παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, με αφορμή την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης, είναι άκρως βαρυσήμαντη αλλά και αποκαλυπτική των προθέσεών του.
Αν και ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του μετά τα Χριστούγεννα, χθες άρχισε να ανοίγει τα χαρτιά του, δίνοντας το βασικό περίγραμμα των σκέψεών του. Οπως τόνισε, η πρόβλεψη για ανάδειξη του ανώτατου άρχοντα ακόμη και με σχετική πλειοψηφία «δεν αναιρεί την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας να αναζητεί ένα πρόσωπο που θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση». Η αποκωδικοποίηση αυτής της δήλωσης δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια και δεν αποτελεί κάποιον δύσκολο γρίφο. Χωρίς να αναφερθεί σε πρόσωπα -αφού, άλλωστε, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί πρόωρο-, με τη συγκεκριμένη αποστροφή σηματοδότησε την πρόθεσή του να υποδείξει ένα πρόσωπο το οποίο πράγματι θα εξασφαλίζει τη «μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση». Κατ’ αντιδιαστολή απέκλεισε το ενδεχόμενο να πρόκειται για μια υποψηφιότητα «στενά» κομματική, η οποία θα εκφράζει μόνο ένα τμήμα του πολιτικού φάσματος και δεν θα έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για τους αναγκαίους συμβολισμούς της εθνικής ενότητας. Αυτό που επιτάσσει εξάλλου ανέκαθεν και το πνεύμα του Συντάγματος.
Μπορεί εκ πρώτης όψεως ορισμένοι να διακρίνουν μια αντίφαση, αλλά η καινούργια διάταξη με την οποία η εκλογή του Προέδρου είναι εφικτή και με πλειοψηφία μικρότερη των 180 εδρών αποτελεί -μέσα από το πρίσμα των χθεσινών δεσμεύσεων του κ. Μητσοτάκη- περισσότερο μια εγγύηση για αποσύνδεση της όλης διαδικασίας από τον κίνδυνο διάλυσης της Βουλής και προσφυγής σε κάλπες μέσα από «τεχνητές» μεθοδεύσεις. Είναι μια δικλίδα για τη θεσμική θωράκιση και την καλύτερη λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος, χωρίς βεβαίως να ξεχνά κανείς ότι όλα αυτά κρίνονται στην πράξη. Αλλωστε έχει καταστεί πλέον παράδοση ο ανώτατος άρχων να εκλέγεται όντως με τη «μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση».
Κι αυτό έχει επιτευχθεί διότι κάθε φορά το πρόσωπο που προτείνεται, ανεξάρτητα από τις καταβολές του, τυγχάνει της αποδοχής και της αναγνώρισης τουλάχιστον των δύο μεγαλύτερων πολιτικών πόλων. Η σύμπτωση δηλαδή κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης στο πρόσωπο του Προέδρου έχει αναδειχθεί σε άγραφο αλλά ταυτόχρονα και θεμελιώδη κανόνα. Τούτων δοθέντων, είναι συγκεκριμένα και τα πρόσωπα που μπορούν να εκφράσουν τη βούληση του Κ. Μητσοτάκη όπως τη διατύπωσε χθες από το βήμα της Βουλής…
Μ.Η.Τ. 232120