Οι Ελληνες, πολυνίκες των πνευματικών αγώνων των χιλιετιών, σταδιακά χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα. Αποβλακώνονται! Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί αυτού του φρικτού, μαζικού εγκλήματος, οι πολιτικοί. Η πολιτική τάξη της χώρας μας επιδιώκει να σβήσει όσα «φώτα» πολιτισμού έχουν μείνει ανοιχτά, επειδή θεωρεί ότι στο σκοτάδι δεν φαίνεται η ανικανότητά της.
Τα παραπάνω δεν είναι αφορισμοί, αλλά πικρές διαπιστώσεις. Τα στοιχεία είναι τόσο πολλά, που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Η κοινή εμπειρία, καθημερινά, δείχνει πόσο έχει καταρρεύσει το πάλαι ποτέ απαστράπτον ελληνικό πνευματικό οικοδόμημα. Πριν από λίγες ημέρες δημοσιοποιήθηκε έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου αναφέρεται ότι περίπου οι μισοί μαθητές λυκείου είναι λειτουργικά αναλφάβητοι.
Επιπλέον, σε έκθεση της Κομισιόν αναφέρεται ότι, σε ποσοστό μεγαλύτερο του 30%, «οι Ελληνες μαθητές έχουν χαμηλές επιδόσεις στις φυσικές επιστήμες, στα Μαθηματικά και στην Εκθεση, ενώ το 27,3% υστερεί στην ανάγνωση». Επί δεκαετίες διεξάγεται ένα πείραμα, στο οποίο ο ελληνικός λαός έχει οριστεί να είναι το πειραματόζωο. Με αυτό το πείραμα επιδιώκεται να υπολογιστεί το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στη διά νόμων και Προεδρικών Διαταγμάτων αποβλάκωση ενός λαού και την οριστική εξαφάνισή του από τον κατάλογο των ζώντων εθνών.
Στην Ελλάδα οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και οι επικεφαλής του συνόλου των σημαντικών λειτουργιών του κράτους και της κοινωνίας (οικονομική ελίτ, ενσωματωμένοι στο σύστημα καθηγητές, «διανοούμενοι», κατεστημένα ΜΜΕ) προσπάθησαν συστηματικά να απεμπλουτίσουν την ελληνική γλώσσα, να υποβιβάσουν το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου και να εξαχρειώσουν τον λαό.
Δεν ήταν τυχαία η διά νόμων κατάργηση της καθαρεύουσας και του πολυτονικού συστήματος – δύο ανοσιουργήματα εναντίον του Ελληνισμού, που βρήκαν σύμφωνη μια ευρεία πλειοψηφία των εκλεγμένων στο Κοινοβούλιο.
Οτιδήποτε μπορεί να ξαναδώσει νόημα, ουσία και προοπτική στον λαό μας χαρακτηρίζεται δολίως «αναχρονιστικό». Κι ο οδοστρωτήρας του μηδενισμού, του υλισμού και της αντιπνευματικότητας δεν αφήνει τίποτε όρθιο στον δρόμο του.
Μ.Η.Τ. 232120