Για να νικήσεις σε μια μάχη πρέπει πρώτα να τη δώσεις! Αν, ξεκινώντας όποια εκστρατεία σου, κάνεις λεκτικές ή ουσιαστικές υποχωρήσεις, τότε έχεις εξασφαλισμένη την ήττα. Αυτή τη βασική αρχή φαίνεται ότι λησμονούν οι εκάστοτε επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Μητσοτάκης, προσπαθώντας να «ξεκολλήσει» την υπόθεση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα από τους Βρετανούς, αποκάλυψε σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα «Observer» ότι θα προτείνει στον Αγγλο πρωθυπουργό «να σταλούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα ως δάνειο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Από την πλευρά μας θα στείλουμε πολύ σημαντικά αντικείμενα, τα οποία δεν έχουν βγει ποτέ από τη χώρα μας, για να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο».
Το καλό με αυτή την πρωτοβουλία του κ. Μητσοτάκη είναι ότι η συζήτηση περί των Γλυπτών του Παρθενώνα αναζωπυρώθηκε – και σε διεθνές επίπεδο. Αυτό αναμφίβολα μπορεί να πιστωθεί στον πρωθυπουργό.
Ομως, η «δημοκρατία», από την πρώτη στιγμή κιόλας που προέκυψαν τα παραπάνω, προειδοποίησε για τις επικίνδυνες παραμέτρους της πρότασης. Προχθές, στην παρούσα στήλη επισημαίνονταν τα ακόλουθα: «Δεν μπορείς και δεν πρέπει να δανείζεσαι πράγματα τα οποία είναι δικά σου! […] Καλές οι προθέσεις του πρωθυπουργού, επαινετέα η ευαισθησία του, αλλά ο δρόμος του δανεισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα από τους Βρετανούς είναι ολισθηρός: Αν υλοποιηθεί η πρόταση του πρωθυπουργού της Ελλάδας, οι Βρετανοί θα αρχίσουν να λένε ότι αναγνωρίσαμε τη νομιμότητα της ιδιοκτησίας των Γλυπτών! Δεν μπορείς να ”δανείζεσαι” κάτι από κάποιον που θεωρείς ότι είναι παράνομος κτήτωρ – εκτός αν δεν σκοπεύεις να του επιστρέψεις τα δανεικά».
Τώρα, το Βρετανικό Μουσείο, έχοντας δει την πρώτη -μικρή, έστω- ελληνική υποχώρηση στο ζήτημα των Γλυπτών του Παρθενώνα (δανεισμός αντί για επιστροφή), διπλασιάζει την προκλητικότητά του: Αξιώνει να αναγνωρίσουμε ότι ο κλεπταποδόχος (το Βρετανικό Μουσείο) έχει την κυριότητα επί των κλοπιμαίων (των Γλυπτών του Παρθενώνα).
Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι το σκεπτικό περί δανεισμού ήταν εσφαλμένο και οι χειρισμοί ατυχείς…