Καθαρές κουβέντες για τις συντάξεις

Πολλά είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν με το θέμα του «πλαφόν» στις συντάξεις, όπως προκύπτει από την τροπολογία της τελευταίας στιγμής που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή κατά το κλείσιμο της συζήτησης για το πολυνομοσχέδιο. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ρίζα του ζητήματος βρίσκεται στο χάος το οποίο κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με «πρωτεργάτες» τον απίθανο κ. Κατρούγκαλο και τη διάδοχό του κυρία Αχτσιόγλου. Υπάρχει σαφώς δική τους ευθύνη για τις λεγόμενες «χρυσές» συντάξεις, οι οποίες ναι μεν δεν πρόλαβαν να καταβληθούν αλλά ήδη κυοφορούνταν· όπως επίσης είναι δική τους ευθύνη και το γεγονός ότι παρέμενε περίπου επί διετία συγκεχυμένο το όλο καθεστώς σε σχέση τόσο με τον επιβαλλόμενο επανυπολογισμό των συντάξεων όσο και με τον καθορισμό ανώτατου ποσού, «οροφής», σε αυτές.

Αυτή είναι όντως η κατάσταση την οποία παρέλαβε η νέα κυβέρνηση. Αυτή είναι όμως και η μία όψη του προβλήματος. Πέρα από τις ευθύνες των προηγουμένων, τώρα πρέπει να διακριβωθεί και η στάση των νυν αρμοδίων. Είναι επί παραδείγματι ακριβές ότι η ανώτατη σύνταξη που για 40 έτη ασφάλισης προέκυπτε με τις διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου, έστω κι αν δεν ετέθη ποτέ ως τώρα σε εφαρμογή, ήταν 3.166 ευρώ; Είναι επίσης ακριβές ότι για όσους συνταξιοδοτήθηκαν πριν από την εφαρμογή του νόμου προβλεπόταν πλαφόν στα 2.000 -για μία- και στα 3.000 ευρώ -για περισσότερες συντάξεις- ως το τέλος του 2018;

Εάν αυτό δεν ισχύει και δεν επρόκειτο ποτέ να εφαρμοστεί, τότε οι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης ψεύδονται ασύστολα και στις προϋπάρχουσες ευθύνες τους προσθέτουν και άλλες. Εάν όμως υπήρχε έστω και επί χάρτου τέτοια πρόβλεψη, γεννώνται εύλογες απορίες για τη σημερινή κυβέρνηση. Εμφανίζει δηλαδή, κατά τρόπο πανηγυρικό, ως πλαφόν τα 4.608 ευρώ αποκρύπτοντας ότι εν τοιαύτη περιπτώσει το ανώτατο όριο που θεσπίζεται είναι σχεδόν 50% πάνω από το προηγούμενο.

Για την ακρίβεια, φαίνεται ότι η ρύθμιση αυτή πέρασε εν μέσω της οχλοβοής που δημιουργήθηκε για τις «προκλητικές συντάξεις των 24.000 ευρώ» και παρουσιάστηκε ως επιτυχία. Μήπως όμως υπήρξε απλώς μια επικοινωνιακή εκμετάλλευση με τελικό σκοπό να αποκρυβεί η πραγματική εικόνα; Και μήπως έμεινε μεν η εντύπωση ότι με το νέο πλαφόν αποτρέπονται οι (μερικές εκατοντάδες) πολύ υψηλές συντάξεις -το οποίο όντως συμβαίνει- αλλά την ίδια ώρα ευνοούνται ειδικές κατηγορίες υψηλοσυνταξιούχων, που είναι πάρα πολλές χιλιάδες;