Ενα από τα βασικά προβλήματα της Ελλάδας είναι ότι οι ηγέτιδες τάξεις στην πολιτική, την οικονομία και τη διανόηση επιμένουν να αγνοούν τα ωφελήματα που προσφέρει ο ελληνικός πολιτισμός.
Η Ελλάδα προδίδοντας τον εαυτό της ηττάται κατά κράτος από τον εχθρικό περίγυρό της. Μία από τις μεγάλες προδοσίες που έχουν γίνει σε βάρος του ίδιου μας του εαυτού είναι η παραβίαση της έννοιας του μέτρου.
Το μέτρο είναι μια ελληνική σύλληψη για την οργάνωση του ατομικού και του συλλογικού βίου. Η συνταγή του μέτρου είναι απλή: τίποτε πολύ, τίποτε υπερβολικό, τίποτε που να παραβιάζει την αρχή της ισορροπίας.
Το μέτρο χάθηκε και με την εξουσία που δόθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στους διάφορους «συνδικαλοπατέρες». Αυτές οι υπερεξουσίες εκείνων που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους εργαζομένους αποτελούν και ένα από τα αίτια της αποβιομηχάνισης που έχει πλήξει την ελληνική οικονομία.
Απ’ ό,τι αποδείχτηκε σε πολλές περιπτώσεις οι επικεφαλής των συνδικαλιστικών ενώσεων, ομοσπονδιών και συνομοσπονδιών εκπροσωπούσαν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντά τους.
Τώρα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιθυμεί να περιορίσει αυτές τις υπερεξουσίες για να αποφευχθούν φαινόμενα κηρύξεως απεργιών από ισχνές μειοψηφίες. Ενα από τα μέτρα που έχουν εξαγγελθεί είναι η κήρυξη απεργιών έπειτα από ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Αυτό είναι θετικό, αλλά ενέχει κινδύνους.
Ο πρώτος και βασικότερος είναι να παραβιαστεί το μέτρο και το εκκρεμές να πάει στην άλλη πλευρά – σ’ εκείνην όπου ο φόβος του φακελώματος των εργαζομένων που θα παίρνουν μέρος στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες θα λειτουργεί αποτρεπτικά κι από εκεί που γίνονταν απεργίες χωρίς λόγο να καταλήξουμε να μη γίνονται ούτε για σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την εργατική τάξη.
Η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει με πειστικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο πώς θα καταφέρει να διασφαλίσει και το αδιάβλητο και την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι σίγουροι ότι μόνο η ψήφος τους θα μετράει και ότι αυτή η ψήφος δεν θα… μαθαίνεται από την εργοδοσία.
Μ.Η.Τ. 232120