Η τελετή παράδοσης και παραλαβής των υπουργείων αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου έχει τυπικό χαρακτήρα, ο οποίος για την Ελλάδα με τη μακρά παράδοση στον διχασμό καθίσταται ουσιαστικός.
Η χειρονομία του απερχόμενου υπουργού και πρωθυπουργού να κάνει μια ευσύνοπτη ομιλία ευχόμενος καλή επιτυχία στον διάδοχό του λειτουργεί κατευναστικά και υπό μία έννοια ενωτικά για την κοινωνία. Η συνέχεια του κράτους και η ακαταμάχητη βούληση της ίδιας της ζωής να συνεχίσει, παρά τις μεταβολές και τη στάση εκάστου απέναντι σε αυτές, είναι μια καλή υπενθύμιση για όσα μας ενώνουν.
Σ’ αυτήν την παράδοση υπάρχουν και ορισμένες ιδιαίτερα μελανές εξαιρέσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς, όταν ηττήθηκε το 2015 από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν καταδέχτηκε να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου στον νέο πρωθυπουργό, γεγονός που σχολιάστηκε αρνητικά εκείνη την εποχή από πολλούς, και από τη «δημοκρατία» μας, ασφαλώς.
Την παράδοση του Αντώνη Σαμαρά στη μη παραδοχή της νέας πραγματικότητας και στη μικροψυχία συνέχισε ο τέως αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης. Ο κ. Πολάκης, ο άνθρωπος που ήταν μεγάλο «παλικάρι» αλλά μόνο στο δικό του το μυαλό και μόνο στα λόγια, αποδείχτηκε μικρός και διάλεξε μια συμπεριφορά β΄ διαλογής ακριβώς εκείνη τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι υποδειγματικός και να φανεί μεγάλος: στην ήττα.
Ο κ. Πολάκης δεν μπόρεσε να χωνέψει την ήττα του κόμματός του από τη Νέα Δημοκρατία. Η συνείδησή του δεν «χώρεσε» την αποδοκιμασία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ιδίου προσωπικά, που, πέρα από τη διαχείριση του υπουργείου του, έμεινε «μετεξεταστέος» στις… εξετάσεις του μαθήματος της αισθητικής και της ευγένειας.
Ισως να του φαινόταν και εξαιρετικά δύσκολο να παραδώσει ο ίδιος τη σκυτάλη στη νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Ο,τι κι αν ίσχυσε, τελικά, στην τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπουργείου στον νέο υπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια και στον υφυπουργό Βασίλη Κοντοζαμάνη παρέστη μόνο ο απερχόμενος υπουργός Ανδρέας Ξανθός.
Αχρείαστα γινάτια…
Μ.Η.Τ. 232120