Ενα ύπουλο όπλο εναντίον του έθνους και του λαού είναι το παραμύθι της ιστορικής ασυνέχειας. Αυτή η θεωρία, που ξεκίνησε από τον Αυστριακό Φαλμεράιερ και υιοθετήθηκε ενθουσιωδώς από την Αριστερά, θέλει τους Ελληνες… εξαφανισμένους! Δηλαδή, τοποθετεί το τέλος του ελληνικού κόσμου αλλά και της ίδιας της φυλής (!) στη ρωμαϊκή κατάκτηση.
Από αυτή τη «σχολή» το Βυζάντιο παρουσιάζεται ως μια μη ελληνική αυτοκρατορία, στην οποία κυριαρχούσε μόνο η θρησκεία και η οποία ουδέν άξιο λόγου προσέφερε στην ανθρωπότητα. Οι Ελληνες για την αριστερή «διανόηση» (όρος μυθολογικού χαρακτήρα, μια και σε αυτή την παράταξη μόνο δοκησισοφία βρίσκει κάποιος) απλά δεν υπάρχουν! Οι κάτοικοι της Ελλάδας συναπαρτίζουν μια πολυφυλετική κουρελού που… τυχαίνει να ομιλεί την ελληνική.
Σε αυτές τις ανοησίες και ειδικά στο ζήτημα του υποτιμημένου Βυζαντίου, της υπερχιλιετούς ελληνικής αυτοκρατορίας που διαμόρφωσε τον σύγχρονο κόσμο, απαντά ο πρώτος τόμος του βιβλίου που θα περιλαμβάνεται στην πλήρη έκδοση της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Τιτλοφορείται «Βυζάντιο. Το ελληνικό πρόσωπο της αυτοκρατορίας» και φέρει την υπογραφή της κυρίας Αγγελικής Μαντέλλου.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σε ένα σημείο του βιβλίου επισημαίνεται το εξής για την ελληνικότητα του Βυζαντίου: «Στα 1.100 χρόνια η αυτοκρατορία, κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δεν ήταν παρά η Ελλάδα και η ευρύτερη σημερινή Τουρκία, εξελληνισμένη από τον Αλέξανδρο. Μία επίσκεψη στους Αγίους Τόπους επιβεβαιώνει την ελληνικότητά τους από τη γραπτή όσο και προφορική ελληνική γλώσσα.
Αν η Κωνσταντινούπολη ήταν πρωτεύουσα πολιτική και διοικητική, η Αγία Πόλη, τα Ιεροσόλυμα, ήταν το λίκνο του Χριστιανισμού που οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες προσευχόντουσαν, σεβόντουσαν και φρόντιζαν παντοιοτρόπως. Ο Ελληνισμός έσωσε τον Χριστιανισμό. Αν μελετήσουμε την αυτοκρατορία, θα δούμε πολύ τον εαυτό μας».
Βιβλία όπως αυτό της κυρίας Μαντέλλου εκλαϊκεύουν με έξυπνο και ευχάριστο τρόπο το ζήτημα της σύνδεσης του Βυζαντίου με τον Ελληνισμό και προσφέρουν ηχηρές απαντήσεις σε εκείνους που προωθούν το ανυπόστατο δόγμα της ασυνέχειας. Αξίζει να το προμηθευτείτε με την πλήρη έκδοση της «κυριακάτικης δημοκρατίας».
Μ.Η.Τ. 232120