Οι Αλβανοί είδαν ότι η δολοφονία του Κατσίφα έμεινε αναπάντητη και αποθρασύνθηκαν. Ενας ένας οι πρώην και οι νυν αξιωματούχοι αυτού του κράτους-μαφία, που ζει από την Ελλάδα και λειτουργεί υπέρ της Τουρκίας αλλά και της Ιταλίας, ξεθάρρεψαν και άρχισαν να εκδηλώνουν με κάθε τρόπο τον αταβιστικό ανθελληνισμό τους.
Ο Αλβανός πρώην πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα, εκείνος τον οποίον καθύβριζαν οι Αλβανοί όταν εξεγέρθηκαν για την απάτη των αποταμιευτικών «πυραμίδων», είπε ότι «ο εορτασμός του “ΟΧΙ” είναι μια σοβινιστική γιορτή που έχει σαφή στόχο τη Βόρειο Ηπειρο».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Μπερίσα, που λειτουργεί κι αυτός σαν «λαγός» της αλβανικής κυβέρνησης, επιδιώκει την περαιτέρω συρρίκνωση των διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, καταργώντας τους εορτασμούς των επετείων, που συνδέουν τους αδελφούς μας με τη μητέρα πατρίδα.
Οι δηλώσεις του Μπερίσα δεν είναι άσχετες με την πρωτοβουλία που ανέλαβε το καθεστώς Ράμα, το οποίο διοργάνωσε τελετή ενταφιασμού των οστών του Αλβανού ναζιστή και συνεργάτη των Γερμανών Μιτ’χάτ Φρασέρι (Mit’hat Frasheri) στα Τίρανα.
Οπως έγραψε η «δημοκρατία», ο Μιτ’χάτ Φρασέρι «ήταν αρχηγός της εγκληματικής φασιστικής οργάνωσης Balli Kombetar (Εθνικό Μέτωπο), που έδρασε την περίοδο 1940-1944 στην αλβανική ύπαιθρο, κατασφάζοντας Ελληνες και Αλβανούς αντιφασίστες, μέχρι που διέφυγε ακολουθώντας τους Γερμανούς κατά την κατάρρευση. Βαρύνεται για θηριωδίες και σφαγές στις μειονοτικές περιοχές (στα χωριά Κακοδίκι και Γλύνα, κοντά στους Βουλιαράτες) με εκατοντάδες θύματα».
Οι Αλβανοί δολοφονούν Ελληνες, τιμούν τους σφαγείς μας της κατοχικής περιόδου και δηλώνουν ότι πρέπει να καταργηθούν όλοι οι δεσμοί που ενώνουν τη μειονότητα της Βορείου Ηπείρου με την πατρίδα μας. Το ελληνικό κράτος αντιδρά σε όλα αυτά με ένα ηχηρό και εντυπωσιακό τίποτα. Ψελλίσματα, μισόλογα, κούφιες, ψοφοδεείς ανακοινώσεις σε τιποτένια χαρτιά.
Βρισκόμαστε σε μια γεωπολιτική γειτονιά γεμάτη ύαινες και αρπακτικά και η ελληνική κυβέρνηση νομίζει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, ακολουθώντας την τακτική της… αψόγου στάσεως. Η παρακμή και η ανικανότητα καλύπτονται πίσω από τους τύπους.