Και μικρά και ανέντιμο θέλουν την Ελλάδα. Να ενοχλείται, αλλά να μην ενοχλεί. Να αιμορραγεί, να αφήνει τις πληγές ανοιχτές να πυορροούν και να μην τις καυτηριάζει. Να σκοτώνουν τα παιδιά της και να μην εκδικείται.
Η μικρά και ανέντιμος Ελλάς είναι εκείνη που αντιστρέφει τον αξιακό κώδικα, αποδέχεται το κακό στη θέση του καλού και το καλό το εξορκίζει λες και είναι αρρώστια αγιάτρευτη.
Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται από την καθεστωτική αντιμετώπιση της δολοφονίας του Βορειοηπειρώτη ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα από το αλβανικό κράτος. «Να μην ασχολούμαστε τώρα άλλο με το θέμα. Ο,τι έγινε, έγινε.
Ας μην προκαλέσουμε περαιτέρω προβλήματα στις διμερείς σχέσεις. Δεν είναι ώρα τώρα για τέτοια». Αυτού του είδους οι τοποθετήσεις, οι παροτρύνσεις και οι «συστάσεις» γίνονται συνήθως από εκείνους που αποπειρώνται να κρύψουν τη δειλία και τον ενδοτισμό τους πίσω από τον φερετζέ της «σοβαρότητας» και της «ψυχραιμίας».
Οι ίδιοι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από το αυθαίρετο, παράνομο και κατάπτυστο «Βόρειος Μακεδονία», όπως θέλουν να ονομάσουν τα Σκόπια, αλλά εξεγείρονται με το νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο «Βόρειος Ηπειρος».
Η στάση όλων αυτών είναι ακριβώς εκείνη που ενδείκνυται αν επιθυμούμε τα σύνορα της Ελλάδας να φτάσουν στον Ολυμπο. Αν στις μεγάλες στιγμές της ελληνικής Ιστορίας κυριαρχούσαν οι δήθεν «νουνεχείς», το ρολόι του πολιτισμού μας θα είχε σταματήσει στο 490 π.Χ.
Η μάχη του Μαραθώνα δεν θα είχε γίνει, διότι οι «σοβαροί» θα βεβαίωναν ότι θα μας συνέτριβε ο Δαρείος και από τότε η Ελλάδα θα ήταν επαρχία της περσικής αυτοκρατορίας.
Το αυτό ισχύει και για τις νικηφόρες μάχες που έδωσε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, το 1821, το ΟΧΙ του ’40 και όλες τις άλλες στιγμές που η προσήλωση στα υψηλά ιδεώδη υπερτέρησε του φόβου που προκαλεί η ανισορροπία δυνάμεων με τον αντίπαλο.
Η Ελλάδα οφείλει να φτάσει το θέμα του Κατσίφα έως το τέλος. Εως την απονομή δικαιοσύνης και την τιμωρία των ενόχων. Να επιμείνει και να κάνει ό,τι χρειαστεί.
Μ.Η.Τ. 232120