Η Ελλάδα μπορεί να αρχίσει κανονικές και ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με το κρατίδιο των Σκοπίων για τις διμερείς σχέσεις μας σε περίπου πενήντα έτη.
Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι ο λαός της γείτονος θα έχει γαλουχηθεί κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών με άλλες ιδέες και δεν θα εμποτίζεται η συνείδησή του με το δηλητήριο του ανθελληνικού «ψευδομακεδονισμού».
Να αλλάξουν Σύνταγμα, σχολικά βιβλία, να βγουν γενιές που δεν θα αυτοπροσδιορίζονται ως «διάδοχοι» του Μεγάλου Αλεξάνδρου κι ύστερα βλέπουμε… Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει και από την έως τώρα στάση των Σκοπιανών απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και από τη δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από τα πρακτικά των δύο συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών των Σκοπίων (27/1/2018 και 19/5/2018) σχετικά με μια συμφωνία με την Ελλάδα για το όνομα του κρατιδίου.
Ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί στα Σκόπια είναι οι κόκκινες γραμμές που ισχύουν για το θέμα, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Ζάεφ: «Οχι συνταγματική αλλαγή και ταυτότητα. Αυτές είναι οι κόκκινες γραμμές.
Αν υπάρξει συναίνεση στη μακεδονική πλευρά είναι καλύτερο από μία συνταγματική αλλαγή. Ενα δημοψήφισμα θα είναι επιτυχημένο μόνο αν συμφωνούν όλοι». Επίσης, από τα ίδια πρακτικά συνάγεται το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να βιάζεται για την επίτευξη συμφωνίας.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός των Σκοπίων, Ζόραν Ζάεφ, αναφέρει ότι «η κωλυσιεργία και η εκκρεμότητα οδήγησαν σε πολιτική κρίση στην ΠΓΔΜ. Αν δεν βρούμε τώρα λύση, θα χάσουμε δέκα χρόνια.
Η προσφυγική κρίση αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για την περιοχή. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ενδιαφέρον (ακολούθησε και το αντίστοιχο ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ) και να βρούμε μία λύση. […] Οι προϋποθέσεις, όμως, είναι ευνοϊκές, αφού στην Ελλάδα είναι η Αριστερά στην εξουσία».
Για ποιον λόγο η πατρίδα μας να σπεύσει να εκχωρήσει ανεκτίμητη ιστορική, εθνική και γεωπολιτική κληρονομιά για να μην οδηγείται σε κρίση το διπλανό κρατίδιο; Αυτή η ερώτηση πρέπει να απαντηθεί από τους… βιαστικούς.
Μ.Η.Τ. 232120