ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΕΣ

Η υπουργοποίηση της κυρίας Μυρσίνης Ζορμπά κατά τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό αποτέλεσε πράγματι μία από τις εκπλήξεις. Η σχέση της νέας υπουργού Πολιτισμού με τον Κώστα Σημίτη, του οποίου διετέλεσε ευρωβουλευτής αλλά και προσωπική συνεργάτις ως μετακλητή στο γραφείο του, έκανε την έκπληξη αυτή ακόμη μεγαλύτερη, δεδομένων των κάθε άλλο παρά φιλικών σχέσεων και αισθημάτων του νυν με τον πρώην πρωθυπουργό.

Αποδεικνύεται όμως ότι αυτή είναι απλώς η επιφάνεια. Το σημερινό ρεπορτάζ της «κυριακάτικης δημοκρατίας» για την κυρία Ζορμπά και τον σύντροφό της κ. Αντώνη Λιάκο, με τον οποίο πήγαν και χέρι χέρι για την ορκωμοσία στο Προεδρικό Μέγαρο, είναι συγκλονιστικό και διαφωτιστικό. Δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα αυτής της φαινομενικά παράδοξης υπουργοποίησης.

Ως καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο κ. Λιάκος εκφράζει απολύτως το πνεύμα και τις αντιλήψεις του εθνομηδενισμού από τις οποίες εμφορείται και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κατ’ επέκταση και ο κυβερνητικός κορμός. Είναι φρικιαστικές οι απόψεις που διατυπώνει για όλα τα κρίσιμα εθνικά μας θέματα. Διαβάζοντας τι υποστηρίζει, δεν είναι ίσως υπερβολή να πει κανείς ότι οι θέσεις της γνωστής κυρίας Μαρίας Ρεπούση -της οποίας υπήρξε και μέντορας- ωχριούν μπροστά στις δικές του. Αν εκείνη έχει γράψει το κατάπτυστο βιβλίο περί «συνωστισμού» στη Σμύρνη το 1922, οι τερατολογίες του κ. Λιάκου επί παραδείγματι σε βάρος των ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα συνιστούν αθλιούργημα εις τη νιοστή.

Βεβαίως στην ίδια σχολή σκέψης ανήκει και η κυρία Ζορμπά, αφού μόλις πρόσφατα έβαλε την υπογραφή της κάτω από το κείμενο υποστήριξης «πανεπιστημιακών και διανοουμένων» υπέρ της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών για την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς. Δεν υπάρχει επομένως διαχωρισμός. Διαπνέονται από τις ίδιες απόψεις. Πηγαίνουν χέρι χέρι και στα θέματα αυτά.

Η συμμετοχή της κυρίας Ζορμπά στην κυβέρνηση, και μάλιστα στην παρούσα συγκυρία, έχει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έναν αρνητικό συμβολισμό. Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο από ένα πολιτικό άνοιγμα στην «Κεντροαριστερά» -που δεν υφίσταται κιόλας- όπως παρουσιάστηκε. Η αθέατη πτυχή αυτής της κίνησης είναι σημαντικότερη. Συνιστά την επισφράγιση του εθνομηδενισμού ως κυρίαρχης αντίληψης στη σημερινή κυβέρνηση.

Είναι το κερασάκι στην τούρτα. Ταυτοχρόνως όμως αποτελεί και μια τεράστια πρόκληση, διότι την ίδια ώρα οξύνονται οι εθνικοί κίνδυνοι σε όλα τα μέτωπα. Και η υπεράσπιση της πατρίδας και της ακεραιότητάς της δεν μπορεί να εγκαταλείπεται σε εκείνους που κατασκευάζουν σύγχρονες Κερκόπορτες…