Δημοκρατία υπό αίρεση

Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όπου οι Ελληνες, σε ποσοστό 61,3%, δήλωσαν ότι επιθυμούν την αποκατάσταση του αυτεξουσίου τους. Η κυβέρνηση είδε τα αποτελέσματα, έφριξε με αυτά και επέλεξε να τα… λησμονήσει.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ., προσπαθώντας να τηρήσει μια βασική προεκλογική δέσμευσή της, την επιστροφή της πολιτικής ισχύος στον λαό, διασύρθηκε και απέδειξε ότι έχουμε δημοκρατία υπό αίρεση. Η άποψη των πολιτών γίνεται σεβαστή μόνο αν είναι σύμφωνη με ό,τι αρέσει στους ξένους και στην κυβέρνηση που ικανοποιεί τις απαιτήσεις τους. Το ίδιο πράττουν και με την προδοσία της Μακεδονίας μας: Δεν ρωτούν τους πολίτες αν συμφωνούν με την παράδοση του ιερού ονόματός της και της Ιστορίας της στους καπήλους των Σκοπίων, επειδή γνωρίζουν ποια απάντηση θα λάβουν.

«Οι μύλοι των θεών αλέθουν αργά, αλλά αλέθουν τέλεια» μας ενημερώνει η αρχαία ελληνική παροιμία. Με αυτή τη φράση, οι πρόγονοί μας ήθελαν να προειδοποιήσουν τους αυτουργούς πάσης φύσεως ατοπημάτων ότι πάντα έρχεται η ώρα της ανταπόδοσης. Ενίοτε, οι μύλοι των θεών δεν αλέθουν αργά, αλλά επιταχύνουν, και μάλιστα πολύ!

«Θύματα» τούτων των αιωνίως λειτουργούντων μύλων είναι, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, η αξιοπιστία της πολιτικής που ασκεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Ο,τι είπαν οι μπροστάρηδες αλέστηκε κι έγινε σκόνη. Τίποτε στέρεο δεν έμεινε από τις υποσχέσεις για κατάργηση ΕΝΦΙΑ, για φοροελαφρύνσεις, για αποκατάσταση της αγοράς εργασίας. Αντί να μειώσουν φόρους, επέβαλαν τέλος ακόμα και στις πλαστικές σακούλες των σούπερ μάρκετ. Αντί να προσφέρουν ανάσα ρευστότητας στους χαμηλοσυνταξιούχους, ψήφισαν περικοπές στα ψίχουλα! Αντί να αποκαταστήσουν την εθνική υπερηφάνεια που τσαλάκωνε διαρκώς η τρόικα, χάρισαν τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς!

Φυσικά, μία από τις μεγάλες κορυφές των υποσχέσεων, από την οποία γκρεμίστηκε η έξωθεν καλή μαρτυρία της κυβέρνησης, ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το πολίτευμα, πράγματι, είχε απενεργοποιηθεί ουσία (όχι τύποις), λόγω της ξενοκρατίας που μπήκε από τις πύλες τις οποίες άνοιξαν διάπλατα τα Μνημόνια.

Κι η λευτεριά ακόμα να φανεί…