ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Πολλά συμπεράσματα βγαίνουν, και ακόμη περισσότερα μηνύματα προκύπτουν, από την εικόνα που παρουσίασε η Βουλή κατά τη συζήτηση και -κυρίως- κατά την ψήφιση του επίμαχου άρθρου για το δικαίωμα αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια. Τόσο για την ουσία του θέματος όσο και για το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται, ειδικά αυτή την περίοδο, το πολιτικό προσωπικό της χώρας μόνο απογοήτευση μπορεί να νιώσει κανείς…

Η εθνική αντιπροσωπία επικύρωσε, και μάλιστα με σχετικά διευρυμένη πλειοψηφία, μια εκτρωματική και επικίνδυνη από πολλές πλευρές διάταξη, την ώρα που σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν η ελληνική κοινωνία είναι κατηγορηματικά αντίθετη. Η βούληση των πολιτών περιφρονήθηκε, σε βαθμό μάλιστα που επιχειρήθηκε αντιστροφή των ρόλων. Στο όνομα ενός ακατανόητου και αμφιλεγόμενου «δικαιωματισμού», και κατά παράβαση κάθε επιστημονικότητας, οι πολλοί βρέθηκαν λίγοι και οι εκπρόσωποί τους στο Κοινοβούλιο κατελήφθησαν από αυτισμό και αλαζονεία απέναντι στους εντολείς τους, τον ελληνικό λαό.

Ας μη διαμαρτύρονται, λοιπόν, για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και για την ανυποληψία με την οποία τους αντιμετωπίζουν, διαρκώς εντονότερα, οι πολίτες. Η καθημαγμένη από την οικονομική κρίση κοινωνία αξιώνει τουλάχιστον να μην ποδοπατούνται παραδόσεις και αξίες, να μη νομιμοποιείται σταδιακά η διαστροφή και να μη διαστρέφονται, υπό το πρόσχημα της δήθεν διαφορετικότητας, οι φυσικοί νόμοι των ανθρώπινων σχέσεων.

Τα συμπτώματα της παρακμής αποτυπώθηκαν και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν οι πολιτικοί ταγοί μας στη Βουλή αυτές τις ημέρες. Ακόμη και η εικόνα βουλευτών, οι οποίοι -για ένα τέτοιο μείζονος σημασίας θέμα- προτίμησαν να απουσιάζουν κρυπτόμενοι, επιδεικνύοντας πολιτική δειλία, αντί να υπερασπιστούν όποια θέση τους, δεν περιποιεί καμιά ιδιαίτερη τιμή στο υπάρχον κομματικό σύστημα της χώρας.

Φαίνεται ωστόσο ότι, δυστυχώς, ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα, και μάλιστα σε οριζόντια βάση. Το -κυριολεκτικά πρωτοφανές- περιστατικό η εισηγήτρια ενός κόμματος -εν προκειμένω, της Ν.Δ.- να αλλάζει στάση και να ψηφίζει τελικώς αντίθετα προς την κεντρική απόφαση δείχνει ότι η κρίση και οι ανεπάρκειες έχουν μεγάλο βάθος. Το πάθημα με την κυρία Μάρκου, που άλλαξε περίπου μισή ντουζίνα κόμματα πριν φορέσει το γαλάζιο ταγέρ, πρέπει να αποτελέσει, έστω και τώρα, μάθημα για τη Ν.Δ. και ταχέως να αναπροσαρμόσει πολλές από τις επιλογές της, που καταλήγουν σε πολιτικά και κοινοβουλευτικά αυτογκόλ…