Προστασία υποδομών και εθνική ασφάλεια

Η Θεσσαλονίκη για διάστημα μεγαλύτερο της εβδομάδας αντιμετώπισε ολική ή μερική διακοπή της ύδρευσής της. Αυτό είναι ένα ζήτημα που μπορεί να απασχόλησε ακόμα και τη σάτιρα (σε οποιαδήποτε μορφή της), αλλά, δυστυχώς, άπτεται και της εθνικής ασφάλειας. Δεν είναι αμελητέο να ξεμένει από νερό ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού, το οποίο διαμένει σε στρατηγικής σημασίας σημείο της χώρας.

Εδώ και μήνες, προτού ακόμα ξεσπάσει η κρίση της ομηρίας των Ελλήνων στρατιωτικών, βρίσκεται στο προσκήνιο το πρόβλημα της τουρκικής επιθετικότητας. Οι Τούρκοι, που δεν γνωρίζουν άλλον τρόπο για να υπάρχουν, ζητούν πράγματα που δεν τους ανήκουν και, αν αυτά δεν τους δοθούν, θα χρησιμοποιήσουν πρώτα τον δόλο και έπειτα τη βία για να τα αποκτήσουν. Μόλις κάνουν κτήμα τους όσα δεν είναι δικά τους θα ζητήσουν ακόμα περισσότερα.

Η πάση θυσία επέκταση, η αρπαγή, το πλιάτσικο και η γενοκτονία είναι οι πηγαίοι κώδικες με τους οποίους είναι σχεδιασμένο το «λογισμικό» του συλλογικού βίου της γείτονος. Με βάση τα προαναφερθέντα, εύκολα μπορεί να γίνει η υπόθεση ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύγκρουσης εργαλείο «πίεσης» των Τούρκων θα είναι και η επίτευξη πληγμάτων στις υποδομές μας. Οι παροχές ύδατος, ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου σίγουρα βρίσκονται στο στόχαστρο των όποιων δυνάμεων διάκεινται εχθρικά προς την Ελλάδα. Η λειτουργία των υποδομών δεν σχετίζεται με το ευ ζην, αλλά με το ζην της κοινωνίας.

Συνεπώς, ειδικά σε αυτούς τους τομείς το ελληνικό κράτος πρέπει να έχει σχεδιάσει άμεσες και λειτουργικές απαντήσεις για όποια προβλήματα προκύψουν. Στον πόλεμο, όπου όλα… επιτρέπονται, απαγορεύεται ο κακός σχεδιασμός και η έλλειψη προετοιμασίας για το χειρότερο.

Το απερίγραπτο φιάσκο της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να συγχωρηθεί, να λησμονηθεί, να… κουκουλωθεί. Εκεί δοκιμάστηκαν οι δομές και αποδείχτηκαν ολίγιστες. Αν δεν υπάρξει δίκαιη και σκληρή τιμωρία για το «στέγνωμα» της συμπρωτεύουσας, θα συμβούν τα ίδια και χειρότερα σε ολόκληρη την επικράτεια.

Η εθνική ασφάλεια δεν είναι παιχνίδι ούτε επιτρέπεται οι ιθύνοντες να αντιμετωπίζουν ούτως όσα την αφορούν.