Πώς μπορεί να ξεχωρίσει μια απολυταρχία από μια ευνομούμενη δημοκρατία; Η διάκριση δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Η σχέση κράτους – πολίτη δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ετεροβαρής. Στις δημοκρατίες υπάρχει ισονομία και οι πολίτες έχουν και δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις προς το κράτος. Δεν υφίσταται σε μια δημοκρατία η… σχετικότητα στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις του πολίτη και της Πολιτείας. Αμφότερες οι πλευρές οφείλουν να εφαρμόζουν κατά γράμμα τον νόμο. Αυτός βασιλεύει και η ισχύς του εξασφαλίζει την ευταξία και την αρμονία στον συλλογικό βίο.
Η πατρίδα μας, λόγω της ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού, έχει ένα ιδιότυπο καθεστώς. Οι υποχρεώσεις των πολιτών είναι εκτός συζήτησης. Οχι μόνο υπάρχουν αλλά αυξάνονται διαρκώς, είτε το θέλουν οι πολλοί είτε όχι.
Οι Ελληνες οφείλουν να εξοφλούν όλες τις οφειλές που θα… επινοήσει σε βάρος τους η κρατική μηχανή. Οι φορολογούμενοι, είτε έχουν είτε δεν έχουν χρήματα, πρέπει να καλύψουν άμεσα και ασυζητητί όλα όσα θα αποφασίσει το κράτος ότι χρωστούν.
Ταυτόχρονα το κράτος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη υποχρέωση να είναι συνεπές. Αυτή είναι η συνταγή της καταστροφής του κράτους, του έθνους και του λαού που εφαρμόζει η πολιτική τάξη της χώρας.
Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε και όσον αφορά τους συνταξιούχους. Το κράτος κάνει παράνομες κρατήσεις σε βάρος τους και, αντί να αποκαταστήσει τις βλάβες που προξένησε στους απομάχους της εργασίας, συνεχίζει να τους ταλαιπωρεί.
Η «δημοκρατία» έγραψε σχετικά: «Aπό τον Αννα στον Καϊάφα στέλνει το Δημόσιο “τύραννος” τους συνταξιούχους που διεκδικούν τα αναδρομικά από τις επικουρικές συντάξεις τους, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζει την “κλοπή” εξακολουθώντας να παρακρατεί τις εισφορές υπέρ ΑΚΑΓΕ με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο!
Ο ΕΦΚΑ, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, νίπτει τας χείρας του για τα “κλεμμένα”! Παραπέμπει στο υπουργείο Εργασίας σχετικά με οδηγίες (που δεν έχουν εκδοθεί ακόμα) για τον τρόπο και τον χρόνο επιστροφής των αναδρομικών από τις παράνομα παρακρατηθείσες εισφορές υπέρ ΑΚΑΓΕ».
Δύο μέτρα, δύο σταθμά…
Μ.Η.Τ. 232120