Είμαστε σε πόλεμο

Ολα τριγύρω μυρίζουν μπαρούτι και οι δηλώσεις σκληραίνουν ανάλογα με τις πράξεις και τα νομοθετήματα κρατών και συμμαχιών. Η ένδειξη που δείχνει το πολιτικό θερμόμετρο σκαρφαλώνει σε πρωτοφανή ύψη. Ο πόλεμος δεν είναι ακόμα τοπικός. Ενώ και στην περιοχή μας τα αίματα έχουν ανάψει, η κήρυξη των εχθροπραξιών έγινε στην αλλοδαπή.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει υψηλούς δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα χάλυβα και αλουμινίου. Οπως δήλωσε, μέσα στην εβδομάδα θα υπογράψει δασμούς 25% στις εισαγωγές χάλυβα και 10% στις εισαγωγές αλουμινίου, οι οποίοι θα ισχύσουν «για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Ο κ. Τραμπ δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να τηρεί κατά γράμμα όσα είχε υποσχεθεί στους Αμερικανούς εκλογείς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Θεωρεί ότι επί δεκαετίες η αμερικανική οικονομία έπεφτε θύμα κρατών που εκμεταλλεύονταν τα ανοικτά της σύνορα και την έλλειψη δασμών. Γι’ αυτό, όπως ο ίδιος έχει διατυπώσει, πρέπει να γίνει ένας μεγάλης κλίμακας «οικονομικός πόλεμος» εναντίον των χωρών που νομίζουν ότι μπορούν να «πιάσουν κορόιδο» τις ΗΠΑ.

Η Ε.Ε. (δηλαδή οι Γερμανοί), διά του συνήθως εν ευθυμία ευρισκόμενου προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, απείλησε την υπερδύναμη λέγοντας «δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, την ίδια στιγμή που η βιομηχανία μας πλήττεται από άδικα μέτρα που θέτουν σε κίνδυνο χιλιάδες θέσεις εργασίας στην Ε.Ε.» Στόχος, βέβαια, των ΗΠΑ δεν είναι η βαριά βιομηχανία της Ε.Ε. ούτε οι εξαγωγές της.

Ο οικονομικός αντίπαλος είναι η Κίνα, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί και έναν από τους βασικούς αγοραστές των αμερικανικών ομολόγων. Η παγκοσμιοποίηση, οι ανοιχτές αγορές, η πολιτική ορθότητα και η αστραπιαία μετακίνηση των εδρών των βιομηχανιών σε χώρες με απορρυθμισμένες αγορές εργασίας λειτούργησαν τελικά υπέρ της Κίνας, αλλά και της Ινδίας, και τώρα οι ΗΠΑ προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα θεσμοθετώντας μια μορφή προστατευτισμού στην οικονομία τους.

Η γερμανοποιημένη Ευρωπαϊκή Ενωση, από τη μια, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις ΗΠΑ εξασφαλίζοντας δωρεάν την άμυνά της δίχως να πληρώνει (πλην Ελλάδος) τη συνδρομή της στο ΝΑΤΟ, εξάγει ό,τι παράγει στην Αμερική και, από την άλλη, αποτελεί πύλη εισόδου για τα κινεζικά προϊόντα και τη ρωσική ενέργεια. Με τους Γερμανούς στο πηδάλιο της Ε.Ε. οι Αμερικανοί μια μέρα θα δουν Ρώσους και Κινέζους να φτάνουν επισήμως έως και τον… Ατλαντικό, και γι’ αυτό ξεκίνησαν μετά πάσης επισημότητος τον οικονομικό πόλεμο. Η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει: να υπηρετήσει πιστά το συμφέρον της. Να ταχθεί στο πλευρό εκείνου που υπολογίζει ότι θα στεφθεί νικητής σε αυτήν τη σύρραξη.