Η αίσθηση των πολιτών είναι ότι, εδώ και περίπου οκτώ έτη, τα μνημονιακά, γίνεται μια αιματηρή, γεμάτη πόνο και θυσίες συλλογική υπερπροσπάθεια για να καταλήξουν όλα στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν. Η ματαιοπονία έχει γίνει συνήθεια και η έξοδος από τον φαύλο κύκλο της κρίσης δεν διακρίνεται στον ορίζοντα. Μόνο σποραδικά, η θλιβερή μονοτονία διακόπτεται από θετικές ειδήσεις.
Στις σελίδες της εφημερίδας μας, οι αναγνώστες μπορούν σήμερα να δουν και τις δύο όψεις των μηνυμάτων που περνούν οι αριθμοί. Από τη μια, υπάρχουν και διαφημίζονται με διθυράμβους από τους φιλοκυβερνητικούς κύκλους ότι έπεσε κάτω από το 5% το ελληνικό δεκαετές ομόλογο.
Αυτό είναι κάτι που σημειώνεται για πρώτη φορά από το 2009, τη χρονιά που ανέλαβε τα ηνία της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου. Αν και η αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι πλέον πολύ μικρή, αυτή η επίδοση δείχνει ότι οι επενδυτές αναμένουν βελτίωση του οικονομικού κλίματος στην πατρίδα μας.
Από την άλλη, υπάρχουν οι αριθμοί, που δείχνουν τα δόντια τους και δεν χαμογελούν. Από τα στοιχεία του ΕΦΚΑ προκύπτει ότι σημειώνεται μείωση μισθών ακόμα και στην -κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενη- μερική απασχόληση. Επίσης, στο γκρίζο τοπίο πρέπει να προστεθούν όσα προέκυψαν από έρευνα της ΔιαΝΕΟσις για την κοινωνική ανισότητα στην Ελλάδα. Από την επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων της έρευνας προκύπτει ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος φτωχοποίησης ή κοινωνικού αποκλεισμού «ενός πολύ σημαντικού πληθυσμιακού ποσοστού (περίπου 700.000 άτομα), το οποίο στην περίοδο πριν από την κρίση λογιζόταν ως μεσαία τάξη».
Η μεσαία τάξη, αυτή που η χρεοκοπημένη Μεταπολίτευση υποσχόταν ότι θα προστατεύσει και θα βοηθήσει να ευημερήσει, εξαϋλώνεται. Η υπερφορολόγηση, η ύφεση, η έλλειψη προοπτικής, η ξενοκρατία συνέτριψαν τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας. Τη θέση της μεσαίας τάξης λαμβάνουν οι εξαθλιωμένοι, οι άνεργοι, οι πένητες, εκείνοι που προσπαθούν να πολεμήσουν την πείνα τους με τα συσσίτια και οι μουσουλμάνοι που εποικίζουν την Ελλάδα.
Ευτυχούν κάποιοι αριθμοί και δυστυχούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Αυτή είναι η αλήθεια για την κατάσταση της χώρας.