Η έναρξη της σχολικής περιόδου πάντοτε συνοδεύεται από μια σειρά συζητήσεων, σχολιασμών και πολιτικών διαξιφισμών που αφορούν τα συνηθισμένα… δευτερεύοντα: την κατάσταση των σχολικών αιθουσών, την επάρκεια ή μη των υποδομών, τη διανομή των βιβλίων και τη στελέχωση των σχολείων με δασκάλους και καθηγητές. Ακόμα ένα ζήτημα που απασχολεί τη δημόσια σφαίρα είναι η μετακίνηση των μαθητών που μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές και η κάλυψη του σχετικού κόστους. Επίσης, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αξιολογούν -ορθά- ως σημαντικό το θέμα των ωρομισθίων και των αναπληρωτών και το επικοινωνούν με όλα τα διαθέσιμα σε εκείνους μέσα.
Ομως σχεδόν άπαντες αποφεύγουν να σχολιάσουν το βασικότερο των θεμάτων: το περιεχόμενο της διδασκαλίας που λαμβάνουν οι μαθητές στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Η νέα γενιά υποτίθεται ότι δεν φοιτά στα σχολεία επειδή είναι νόμιμα και υποχρεωτικά «πάρκινγκ» όπου μπορούν οι γονείς να αφήσουν τα παιδιά, να πάνε στη δουλειά τους και να επιστρέψουν για να τα παραλάβουν.
Η Παιδεία, όπως ορίζει σαφώς το Σύνταγμα (άρθρο 16.2) και συνιστά η κοινή λογική, «αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Η απλή ανάγνωση των προδιαγραφών του περιεχομένου της δημόσιας εκπαίδευσης, τις οποίες περιγράφει ο καταστατικός χάρτης της χώρας, δείχνει ότι κάθε νέα σχολική χρονιά σηματοδοτεί, από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας, την πραγματοποίηση ενός πνευματικού πραξικοπήματος, το οποίο δένει χειροπόδαρα τους νόες των νέων στις ρυπαρές νεοταξικές αλυσίδες του αποχριστιανισμού και του αφελληνισμού.
Ενα από τα ηχηρότερα παραδείγματα της παραβίασης του γράμματος αλλά και του πνεύματος του Συντάγματος στον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι το γεγονός ότι η λέξη «συνωστισμός», αναφερόμενη στη σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης από τα κτήνη του Κεμάλ, δεν γράφτηκε σε τουρκική εφημερίδα ή σε προεκλογικό φυλλάδιο των Γκρίζων Λύκων, αλλά στο βιβλίο της Ιστορίας της στ΄ δημοτικού. Η Μαρία Ρεπούση, στην οποία ανήκει η μητρότητα αυτού του άθλιου όρου, δεν έδρασε αυτοβούλως. Διορίστηκε από το υπουργείο Παιδείας για να αποτυπώσει τον ανθελληνισμό της σε σχολικό βιβλίο.
Επίσης, το ίδιο το κράτος επιδιώκει την κατάργηση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών και την αποχριστιανοποίηση της νεολαίας μας. Το κράτος του κ. Γαβρόγλου προωθεί τα δηλητηριώδη νεοταξικά ιδεολογήματα, που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ελληνισμό και τις ανάγκες του έθνους μας.
Αυτά τα θέματα του δημόσιου εκπαιδευτικού ζητήματος πρέπει να συζητηθούν και να λυθούν. Τα υπόλοιπα έπονται.
Μ.Η.Τ. 232120