Παρακράτος Σόιμπλε κυβερνά την Ευρώπη

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι τύποις υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Εδώ και καιρό έχει εκδηλωθεί ως ο «ηγεμών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κινείται με αυτοπεποίθηση και τελευταία με οίηση και θράσος, επειδή από τη μία εκφράζει έναν συγκεκριμένο όμιλο συμφερόντων στη Γερμανία αλλά και ευρύτερο, που έχει κάποια πολυεθνικά χαρακτηριστικά, και από την άλλη αντλεί νομιμοποίηση από τις σφυγμομετρήσεις των απόψεων των πολιτών της χώρας του, που δηλώνουν ότι συμφωνούν με την περιοριστική και τιμωρητική για τους Ελληνες πολιτική του.

Φυσικά, οι δημοσκοπήσεις και στη Γερμανία και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου έχουν… συζητήσιμη αξιοπιστία και ευστοχία στην καταγραφή των τάσεων της κοινής γνώμης. Ομως είναι γενικά παραδεκτό ότι ο Σόιμπλε, δίχως να πολυφαίνεται, έχει στήσει ένα πολυάνθρωπο δίκτυο που καταγίνεται με την προπαγάνδα, τη χειραγώγηση της άποψης των εκλογέων.

Μια μερίδα αναλυτών είναι πεπεισμένη πως το δίδυμο Μέρκελ και Σόιμπλε παίζει συχνά τον ρόλο του καλού και του κακού αστυνομικού και ότι αυτό αποτελεί μια παραπλανητική εικόνα, η οποία τελικά εξυπηρετεί άριστα τους σχεδιασμούς του Βερολίνου. Ομως η παγκόσμια Ιστορία έχει αποδείξει ότι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να μοιράζονται οι πολιτικοί είναι η εξουσία. Επίσης, είναι κοινώς αποδεκτό ότι ουδείς αποκλείει τον εαυτό του από τον ρόλο του πρώτου, του ουσιαστικού ηγέτη μιας συλλογικής ανθρώπινης προσπάθειας ή ακόμα και μιας χώρας.

Η μέχρι τώρα περιπέτειά μας με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φανερώνει ότι και επιθυμεί να έχει τον πρώτο ρόλο στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του τευτονικού ονείρου μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και διάκειται εχθρικά προς την Ελλάδα.

Μία από τις πιο πρόσφατες αποδείξεις των προαναφερθέντων είναι η δήλωσή του ότι «Ο Ελληνας πρωθυπουργός συνεχίζει να τηλεφωνεί όλη την ώρα και η καγκελάριος του λέει ξανά και ξανά: “Αλέξη, αυτό το θέμα είναι για τους υπουργούς Οικονομικών”».

Βάζοντας λόγια στο στόμα της προϊσταμένης του, δείχνει ποιος είναι το… αφεντικό στην Ευρώπη.

Ο Σόιμπλε και το παρακράτος του δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά πανευρωπαϊκό.