Η τραγωδία της Αίγινας έχει συνταράξει ομολογουμένως το πανελλήνιο. Οι ζωές που τόσο άδικα χάθηκαν, μεταξύ των οποίων και ενός πεντάχρονου κοριτσιού, δεν επιτρέπουν σε κανέναν να προσπεράσει πρόχειρα και αβασάνιστα αυτό το θέμα, που δυστυχώς έλαβε και άλλες προεκτάσεις.
Τα ερωτήματα είναι σίγουρα πολλά. Κατ’ αρχάς έρχονται στην επιφάνεια, με αυτή την τραγική αφορμή, τα σοβαρότατα κενά που υπάρχουν αναφορικά με το σύστημα της θαλάσσιας ασφάλειας. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από νησιά, μεγαλύτερα και μικρότερα, αλλά δυστυχώς είτε δεν υπάρχουν είτε δεν εφαρμόζονται οι απαιτούμενοι κανονισμοί. Κραυγάζουν διάφοροι αρμόδιοι και μη για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτή τη χώρα, την ώρα που δεν υπάρχει μέριμνα για πολλά τα οποία είναι στοιχειώδη και αυτονόητα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των θαλάσσιων δυστυχημάτων παραμένει σε ετήσια βάση υψηλός. Και αυτό επιβεβαιώνει ότι καρμανιόλες δεν είναι μόνο οι δρόμοι στη στεριά αλλά και στη θάλασσα, ιδιαίτερα σε περάσματα όπως της Αίγινας.
Πώς χορηγούνται οι άδειες χειριστή για ταχύπλοα, πόσο αυστηρά είναι τα κριτήρια ανανέωσης για τους υπερήλικες, που έχουν μάλιστα σοβαρά προβλήματα υγείας, γιατί οι κανονισμοί για την πλοήγηση δεν είναι επαρκώς αυστηροί, ποιο είναι το καθεστώς λειτουργίας για τα μικρά τουριστικά σκάφη που μεταφέρουν παραθεριστές όλο το καλοκαίρι ανά την Ελλάδα;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, σε μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της και τους πολίτες της, δεν θα έπρεπε να περιμένουν μια τέτοια τραγωδία όχι για να δοθούν, ούτε καν να αναζητηθούν.
Και μόνο επομένως το γεγονός ότι η θαλάσσια κυκλοφορία παραμένει ουσιαστικά σε μια κατάσταση μακρινού προβληματικού παρελθόντος δημιουργεί εξ αντικειμένου θέμα ευθυνών για τον αρμόδιο υπουργό Ναυτιλίας, τον οποίο δυστυχώς δεν είδαμε να τις αναλαμβάνει αλλά αντιθέτως να αρκείται στον ρόλο του σχολιαστή.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πτυχές θα συνεχίσουν να είναι επί της ουσίας κυρίαρχες, ακόμη και όταν το θέμα υποχωρήσει από την επικαιρότητα και μπει στη ρουτίνα του. Τούτο δεν σημαίνει φυσικά ότι στην παρούσα φάση δεν πρέπει να ερευνηθούν όλες οι πλευρές της συγκεκριμένης τραγωδίας. Χρειάζεται να ριχτεί άπλετο φως προς πάσα κατεύθυνση. Οι σκιές που έχουν ανακύψει, όποιες και αν είναι, επιβάλλεται να διαλυθούν.
Οσο απαράδεκτο και αν είναι να σπιλώνονται πρόσωπα χωρίς αποδείξεις και ο ανθρώπινος πόνος να χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς, αλλά τόσο επικίνδυνο και διαβρωτικό μπορεί να αποδειχθεί ένα σκηνικό που θα επιτρέπει να συντηρούνται ψίθυροι συγκάλυψης.
Είναι ευθύνη των αρμόδιων Αρχών, λιμενικών και δικαστικών, να βρουν την αλήθεια, να ξεχωρίσουν τις φήμες από τα γεγονότα, να διαχωρίσουν τους αθώους από τους ενόχους και -δίχως να χαριστούν σε κανέναν- να φέρουν την «κάθαρση» αποδίδοντας δικαιοσύνη.
Μ.Η.Τ. 232120