Ο πανικός τον οποίο έχει προκαλέσει η αναίρεση της απόφασης για τον πρώην επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Α. Γεωργίου είναι πλέον εμφανής. Οι δηλώσεις όχι μόνο του ιδίου αλλά και των διάφορων υπερασπιστών του, ορισμένοι εκ των οποίων εκδηλώθηκαν όψιμα αλλά όχι ανεξήγητα, είναι αποκαλυπτικές της ταραχής που επικρατεί.
Από τις αντιδράσεις αυτές συνάγονται πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ας αξιολογήσουμε δύο από αυτά. Καταρχάς παρατηρεί κανείς ότι όσοι καταληφθεί από ιερή οργή, ανεξάρτητα από την κομματική προέλευσή τους, υπήρξαν και παραμένουν υπηρέτες της μνημονιακής υποταγής έως το μεδούλι. Είναι εκείνοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια αντιμετώπιζαν με σαδισμό την ελληνική κοινωνία, επιδιδόμενοι σε πλειοδοσία επιβολής εξοντωτικών μέτρων εις βάρος της. Το μένος, μάλιστα, με το οποίο υπερασπίζονται σήμερα τον κ. Γεωργίου -ο οποίος προσέφερε το άλλοθι για τα οικονομικά εγκλήματα από το 2010 και εντεύθεν- δημιουργεί βάσιμα την εντύπωση ότι δεν τους ενδιαφέρει τόσο ο ίδιος όσο η εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας. Δίνουν ακόμη και τώρα εξετάσεις προς τους πάτρονες του πρώην προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι οποίοι -με τα πρόθυμα υποχείριά τους εντός της χώρας- μετέτρεψαν την Ελλάδα σε πειραματόζωο.
Η δεύτερη παρατήρηση αφορά τη θεσμική υποκρισία των υποστηρικτών του κ. Γεωργίου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις ακόμη και ήσσονος σημασίας κόπτονται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και δήθεν μάχονται κατά των παρεμβάσεων στο έργο της, εν προκειμένω συλλαμβάνονται τουλάχιστον ανακόλουθοι. Από τη στιγμή που ο ίδιος ο Αρειος Πάγος, η υψηλότερη βαθμίδα της δικαστικής εξουσίας, έλαβε μια καθ’ όλα τεκμηριωμένη απόφαση, ο σεβασμός της, σε μια χώρα δικαίου, αποτελεί υποχρέωση όλων. Φαίνεται, όμως, ότι οι εν λόγω εντιμότατοι φίλοι του κ. Γεωργίου στην πραγματικότητα διακατέχονται από μια αντίληψη για α λα καρτ λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Προφανώς φοβούνται, αυτοί και οι υποβολείς τους, την αποκάλυψη της αλήθειας. Τρέμουν στην προοπτική να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος το οικοδόμημα του ψεύδους που χτίστηκε με τη διόγκωση του ελλείμματος του 2009. Κι είναι πρόδηλο ότι αυτή η κατάρρευση δεν θα αφορά (μόνο) τον κ. Γεωργίου. Πολιτικά, ιστορικά και ενδεχομένως ποινικά οι συνέπειες θα είναι κατακλυσμιαίες για πολλούς…