Η Ιστορία επιβεβαιώνει τις αντιλήψεις της παράδοσης και διαλύει εις τα εξ ων συνετέθησαν τα ιδεολογήματα της νέας τάξης. Αυτό είναι το συμπέρασμα από τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων μηνών. Στην Ευρώπη εγκληματούν εις βάρος λαών και εθνών τρομοκράτες που γεννήθηκαν σε ευρωπαϊκό έδαφος, σπούδασαν, εργάστηκαν και έζησαν εντός των δυτικών κοινωνιών αλλά ουδέποτε είδαν αυτά τα σύνολα ως «δικά τους».
Η θρησκεία τους, το Ισλάμ, είναι η πατρίδα, το έθνος τους, το νόημα του βίου τους και το κίνητρο για να σκοτώνουν ό,τι δεν υπάγεται στη σαρία και δεν υποτάσσεται στα δόγματα του προφήτη τους.
Τυπικά οι περισσότεροι εκ των τρομοκρατών που αιματοκύλισαν τη Γαλλία και το Βέλγιο ήταν πολίτες αυτών των χωρών. Στην ουσία, όμως, τα παιδιά και τα εγγόνια των πολιτογραφημένων δεν ένιωθαν μόνο ξένοι αλλά ήθελαν να αποδείξουν ότι αισθάνονται ορκισμένοι εχθροί των δυτικών χωρών. Αρα η απονομή ιθαγένειας, οι πολιτογραφήσεις από τις πόρτες και τα παράθυρα των νόμων, τα προνόμια κοινωνικής ένταξης και οι αντιρατσιστικές καμπάνιες δεν μέτρησαν ούτε όσο μια λέξη από το Κοράνι.
Το Ισλάμ είναι Ισλάμ και δεν μπορεί να εξευμενιστεί. Απλά θέλει να επιβάλλεται. Με κάθε πρόσφορο γι’ αυτό τρόπο.
Στην Τουρκία, επίσης, το θρήσκευμα και η σύσταση του πληθυσμού είναι οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί ο συρμός των εξελίξεων. Μπορεί αυτή η χώρα να αναπτύχθηκε οικονομικά, να βελτιώθηκαν οι δείκτες της παραγωγής και να πραγματοποίησε τεχνολογικά άλματα, αλλά ο πυρήνας της είναι ασταθής και σύντομα μπορεί να διασπαστεί μέσω μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης.
Οι οπαδοί του Ερντογάν είναι ισλαμιστές και δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τον δυτικό τρόπο ζωής, ενώ το άλλο «στρατόπεδο» έχει τα μάτια στραμμένα στην Ευρώπη. Οι διαφορές τους δεν πρόκειται να αμβλυνθούν από τα χρήματα ούτε από τη μείωση των δεικτών της ανεργίας.
Η ενότητα της κοινωνίας είναι πνευματική όχι υλική υπόθεση.
Μ.Η.Τ. 232120