Η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας

Η αλαζονεία και το παραλήρημα μεγαλείου είναι το τελευταίο αφιόνι που καταναλώνει ευχαρίστως ο αρρωστημένος πνευματικός οργανισμός κάθε τυραννικού ηγέτη, όταν ξεκινάει το ξέφρενο ράλι της καθόδου του από την εξουσία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι μια τέτοια περίπτωση.

Ξεκίνησε ως ταπεινός μικροπωλητής στους δρόμους της Ριζούντας, ύστερα έγινε ημιεπαγγελματίας ποδοσφαιριστής κι έπειτα δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Από την εποχή της σεμνότητας ως την ανέγερση παλατιού χιλίων δωματίων για τη στέγαση της ματαιοδοξίας του και τα όνειρα επανίδρυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παγκόσμιας κυριαρχίας μεσολάβησαν χρόνια απόλυτης εξουσίας και εμποτισμού της προσωπικότητάς του με το δηλητήριο του ισλαμικού φονταμενταλισμού.

Η διάθεσή του για ύβρη έχει φτάσει σε τόσο εξωφρενικά επίπεδα, ώστε να σχεδιάζεται από την Τουρκία η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί! Κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού θα διαβάζεται το Κοράνι εντός της πάνσεπτης εκκλησίας της Ορθοδοξίας για να μεταδίδεται η εικόνα από τον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό TRT Diyanet, που ασχολείται με θρησκευτικά ζητήματα και ειδήσεις.

Η ψυχοδομή του Τούρκου προέδρου αφορά τον ίδιον και τους εκλογείς του. Ομως, οι πράξεις του -και δη εκείνες που σχετίζονται με τους Ελληνες και την Ελλάδα- πρέπει να τυγχάνουν των κατάλληλων απαντήσεων και ενεργειών από το συντεταγμένο κράτος.

Η πρόθεση βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας από το τουρκικό κράτος έχει αντιμετωπιστεί ως τώρα με ανεπίσημα ψελλίσματα και τοποθετήσεις «κύκλων» του υπουργείου Εξωτερικών, που επισημαίνουν ότι αυτού του είδους οι ενέργειες είναι «αναχρονιστικές και ακατανόητες και φανερώνουν έλλειψη σεβασμού έναντι θρησκευτικών μνημείων που αποτελούν σύμβολα παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς».

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν το πληρώνουν οι φορολογούμενοι για να αδρανεί και να δημοσιοποιεί για χλομές ανακοινώσεις «κύκλων» αλλά για να κινητοποιεί τον Ελληνισμό, να ενημερώνει και να πείθει τη διεθνή κοινότητα για τα δίκαιά μας και να φέρνει αποτελέσματα. Ολα τα υπόλοιπα είναι άνευ ουσίας για τους πολίτες και καταδεικνύουν την ανεπάρκεια των καθ’ ύλην αρμόδιων κρατικών αξιωματούχων.