Η μνημονιακή Ελλάδα μοιάζει με κακόγουστο αντίγραφο της αρχαίας Σπάρτης. Αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα προβλήματα της πόλης του βασιλιά Λεωνίδα αλλά, ως αντιηρωική και εξαρτώμενη μπανανία, δεν έχει τα προτερήματά της.
Στη Σπάρτη της αρχαιότητας οι πολίτες, που αποκαλούνταν «όμοιοι», δεν επιτρεπόταν να ασχολούνται με το εμπόριο, την κτηνοτροφία, τη γεωργία, τη βιοτεχνία και οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα ή επιτήδευμα. Αυτές ήταν απασχολήσεις για τους περιοίκους (η γεωργία για τους είλωτες). Ο νόμος απέτρεπε και τον πλουτισμό των ομοίων. Αυτοί είχαν την υποχρέωση να μην εργάζονται, αλλά να πληρώνουν φόρους και να ασχολούνται με τις στρατιωτικές υποθέσεις.
Ο αριθμός τους λιγόστευε δραματικά. Στην εποχή των Μηδικών Πολέμων οι όμοιοι, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, υπολογίζονταν σε 8.000 και στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. έφταναν τους 1.000. Ο φθίνων πληθυσμός τους ήταν μία από τις βασικές αιτίες της παρακμής της ένδοξης πόλεως.
Η αποικία του χρέους που λαμβάνει εδώ και έξι χρόνια τη θανατηφόρα συνταγή των Μνημονίων δεν γράφει σελίδες δόξας, όπως η αρχαία Σπάρτη, αλλά, όπως κι εκείνη, αιμορραγεί πληθυσμιακά και οι πολίτες της ουσιαστικά δεν έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν οικονομική δραστηριότητα, ενώ είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν φόρους!
Από το σύνολο των φόρων που εισπράττονται από την αδηφάγο κρατική μηχανή, οι «τεχνοκράτες» του υπουργείου οικονομικών ποντάρουν κυρίως στους «σίγουρους», τους έμμεσους – που είναι οι πιο άδικοι διότι ο πλούσιος και ο φτωχός καταβάλλουν ακριβώς το ίδιο ποσό στο κράτος.
Η έναρξη της νέας… κυνηγετικής περιόδου των φορολογουμένων θα σηματοδοτηθεί από αύξηση του συντελεστή του ΦΠΑ στο 24%, αύξηση του φόρου στα καύσιμα, στα ποτά, στον καπνό, στα τσιγάρα, νέους φόρους ίντερνετ και συνδρομητικής τηλεόρασης, τέλη διαμονής στα τουριστικά καταλύματα, επιβολή φόρου στον καφέ και ένα σωρό άλλες επιβαρύνσεις που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ούτε καν ο Ξέρξης, αν νικούσε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και καθιστούσε τους Ελληνες υπόδουλους.
Μ.Η.Τ. 232120