Ενα από τα αινίγματα που δύσκολα θα απαντηθούν το προσεχές διάστημα είναι η σκοπιμότητα, η χρησιμότητα και το σκεπτικό πίσω από τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015. Οι Ελληνες κλήθηκαν άρον άρον να ψηφίσουν δύο φορές ποια σύνθεση του Κοινοβουλίου προτιμούσαν και μία φορά αποφάνθηκαν δημοψηφισματικά για την περιβόητη πρόταση Γιούνκερ.
Ουδεμία εκ των τριών εκλογικών «μαχών» δεν ήταν αποτέλεσμα «ωρίμανσης» των διαδικασιών που προβλέπονταν από το Σύνταγμα της χώρας. Οι εθνικές εκλογές ήταν αμφότερες πρόωρες και το δημοψήφισμα μια όχι και τόσο φαεινή ιδέα της κυβέρνησης, η οποία τελικά υπαναχώρησε. Ενώ είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού καταγγέλλοντας την πρωτοφανή φοροεπιδρομή, τον ΕΝΦΙΑ και τη μετατροπή της Ευρώπης σε γερμανικό Ράιχ, τελικά κατέστη μία από τα ίδια.
Προσχώρησε πειθήνια και συντεταγμένα, παρά τα περί του αντιθέτου ψελλίσματα, στο μνημονιακό στρατόπεδο και υπερασπίζεται μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματος των φορολογούμενων πολιτών την οικονομική συνταγή που διέλυσε την Ελλάδα.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που θα αποφασιστούν για το Ασφαλιστικό και τη φορολογία θα μπορούσαν κάλλιστα να φέρουν τις υπογραφές προηγούμενων κυβερνητικών σχημάτων. Η «σύλληψη» των τεχνοκρατών του υπουργείου Οικονομικών είναι η κλασική: υπερφορολόγηση, εξαΰλωση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, έμμεση κατάσχεση των ακινήτων διά των απίστευτα υψηλών επιβαρύνσεων που επιβάλλει το κράτος στους ιδιοκτήτες και ισοπέδωση των εισοδημάτων.
Αυτό σίγουρα θα προκαλέσει αντίστοιχα αποτελέσματα με εκείνα των προηγουμένων ολέθριων νομοθετημάτων για την εργασία, την ασφάλιση και τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων. Φυσικά, επειδή ήδη διανύουμε τον έκτο χρόνο στο μνημονιακό κάτεργο, οι αντοχές της κοινωνίας έχουν μειωθεί δραματικά και το ίδιο… φαρμάκι μπορεί να επιφέρει το μοιραίο σε έναν εξασθενημένο οργανισμό.
Αλλες είναι οι ανάγκες της κοινωνίας που υποφέρει και άλλοι πολιτικοί, σχήματα και θεσμοί μπορούν να τις εξυπηρετήσουν και να ανταποκριθούν θετικά στις προκλήσεις των καιρών. Τα υπάρχοντα πρόσωπα έχουν εκμετρήσει τον πολιτικό βίο τους, αλλά δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται.
Μ.Η.Τ. 232120